Η (αόρατη) εξέγερση ως μια παρτίδα πόκερ

Οι γιορτές τελείωσαν, τα σχολεία άνοιξαν (εν γένει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…), τα εορταστικά και μερικώς αποξηραμένα… γκυ κατέληξαν ήδη στους σκουπιδοτενεκέδες.

Ένας «ολόφρεσκος», ωστόσο, Γκυ (Ντεμπόρ) έκανε την εμφάνισή του, με το βιβλιαράκι Σημειώσεις Πάνω στο Πόκερ. Πρόκειται για ένα εξαιρετικής αισθητικής πονηματίδιο το οποίο μετέφρασε από τα γαλλικά και επιμελήθηκε η εκδοτική ομάδα ΟΥΑΠΙΤΙ (Καλλιδρομίου 57-59, 10681 Αθήνα, e-mail: ouapiti.books@gmail.com).

Επτά σημειώσεις για το πόκερ (η μεγαλύτερη δεν ξεπερνά τις 120 λέξεις), που γράφτηκαν από τον Ντεμπόρ στις 29 Οκτωβρίου 1990, και απευθύνονταν στη Alice Becker-Ho.

Δεν ξέρω αν ο Ντεμπόρ ενδιαφερόταν καν για το πόκερ ή αν ήταν καλός ή κακός παίχτης, πάντως το μικρό αυτό πόνημα διαβάζεται με πολλούς τρόπους.

Αρκεί να αντικαταστήσουμε τη λέξη πόκερ με κάποια από τις λέξεις: έρωτας, επανάσταση, πόλεμος…

Σ’ ό,τι αφορά τον «πόλεμο», ίσως δεν είναι τυχαίο που τα δύο μοναδικά ονόματα που μνημονεύονται στο κείμενο είναι εκείνα του Σουν Τζου και του Κλαούζεβιτς.

Είχε μια εμμονή ο μακαρίτης με τους θεωρητικούς του πολέμου. Δεν μπορώ να πω…

Πάντως το βιβλιαράκι αξίζει τα λεφτά του (1,5 ευρώ) και με το παραπάνω. Είναι ένα αριστούργημα εκδοτικής αισθητικής.

* * * * *

Το δεύτερο βιβλίο της ημέρας είναι το περιβόητο κείμενο της Αόρατης Επιτροπής Η εξέγερση που έρχεται (εκδ. Ελεύθερος Τύπος, μετ. Β.Σ. – Σωτήρης Γιαννέλης, επιμ. Νίκος Β. Αλεξίου).

Έχω αναφερθεί πρόσφατα σ’  αυτό το βιβλίο (περισσότερα στο ποστ: Αορατότητες).

Θεωρώ πως μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά μ’ αυτό το κείμενο τις έχει κάνει ο φίλος Αρνητικός στο ποστ του Κριτική της μπροσούρας «Η Επερχόμενη Εξέγερση»(της «Αόρατης Επιτροπής»), με τον οποίο και συμφωνώ. Όλη αυτή η ρητορεία (με καταστασιακό περιτύλιγμα) καταντάει εξαιρετικά βαρετή, ειδικά όταν όταν το περιεχόμενο είναι για τα σκουπίδια.

Είχα χαζοδιαβάσει το βιβλίο στα αγγλικά πριν από κάμποσο καιρό, και ειλικρικά δεν σκοπεύω να διαβάσω και την ελληνική του μετάφραση, ο εκδότης της οποίας «μας πετάει στα μούτρα» ένα κείμενο, δίχως, για παράδειγμα, την εισαγωγή στην αγγλική έκδοση (στην οποία οι… «Αόρατοι» αναφέρονται και στον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008), ούτε, πολύ περισσότερο, την παραμικρή αναφορά σε οτιδήποτε σχετικά με την έκδοση αυτού του κειμένου ή την «τύχη» (αστυνομικές διώξεις) των μελών της Επιτροπής (κάποιο ή κάποια από τα οποία είχαν και κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις με την Ελλάδα).

Και να μην είχε μεταφραστεί, δεν νομίζω ότι αυτό το κείμενο θα «έλειπε» σε κανέναν. Αλλά περί ορέξεως…

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για τα ίδια (περίπου) «φαινόμενα» πολύ πιο ενδιαφέροντα είναι τα βιβλία των Κρίξου και Οδόθεου για τους Βαρβάρους και εκείνο του Alèssi Dell’Umbria, Racaille – Αν Αυτοί Είναι Αποβράσματα… Τότε Είμαι κι Εγώ – Εξεγέρσεις στα Γκέττο των Γαλλικών Μητροπόλεων, εκδ. Λέσχη Κατασκόπων του 21^ου Αιώνα, Αθήνα 2008 (το βιβλίο στο scribd ή σε torrent (pdf) στο Black-Tracker).

Και, σε τελική ανάλυση, πολύ πιο ενδιαφέρον θα ήταν κάποιο -ελληνικό- κείμενο για τον Δεκέμβρη του 2008, γραμμένο είτε από «ορατούς» είτε από «αόρατους» έλληνες θεωρητήσιανς… Βέβαια, ως μεγάλο παιδί πια, δεν πιστεύω στα θαύματα…

Σε τούτη τη χώρα, όπου συνωμοσιολογούν εξ άμβωνος οι μητροπολίτες και όπου τα παπαδοπαίδια και οι φοιτητές της θεολογίας στρέφονται μαζικά στον «ένοπλο αγώνα», τέτοιες «απαιτήσεις» είναι εκτός ιστορικού τόπου και ιστορικού χρόνου.

Αυτούς έχουμε, θα μου πείτε, μ’ αυτούς πορευόμαστε…

Δεν τους αντέχω, όμως, διάολε! Και μην αρχίσετε τα περί… τολεράνς…

Την καλημέρα μου!