Αρχική > Βιβλία, Επιτρέπεται το πτύειν, μαρξισμός > Alain Badiou: «Πολιτιστική Επανάσταση: Η Τελευταία Επανάσταση;»

Alain Badiou: «Πολιτιστική Επανάσταση: Η Τελευταία Επανάσταση;»

5 Μαρτίου 2011 Σχολιάστε Go to comments

Ακολουθεί περιπετειώδες ανάγνωσμα σχεδόν άνευ σχολίων [ένα μόνον μικρό στο τέλος].

Από το βιβλίο του Alain Badiou, The Communist Hypothesis, εκδ. Verso [αυτοί που αρνούνται να εκδώσουν Jappe, μεταξύ άλλων], London-New York, 2010, μετ. David Macey, Steve Corcoran, σελ. 101-107. Όλες οι έγχρωμες υπογραμμίσεις δικές μου. Κλικ στις εικόνες για να μεγαλώσουν.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την ανάγνωση αυτού του περιπετειώδους αναγνώσματος ad infinitum και ad nauseam.

Αλλά όταν διαβάζεις κάτι σαν τον «[t]he most creative freedom of the student and working masses (between 1966 and 1968)«, λες «εδώ ήρθαμε, καιρός να πηγαίνουμε».

Δεν «ψιχάλιζε» τον Αύγουστο του 1967, όταν οι Καταστασιακοί δημοσιοποιούσαν το φτύσιμό τους κατά της κινέζικης Πολιτιστικής Επανάστασης [«Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας στην Κίνα» (στα ελληνικά εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, μετ. Θέμης Μιχαήλ), μεταφρασμένο στα αγγλικά από τον Ken Knabb: The Explosion Point of Ideology in China].

Ενώ εννιά χρόνια πριν ο Γκυ Ντεμπόρ έγραφε τις «Θέσεις για την Πολιτιστική Επανάσταση» [Theses on Cultural Revolution, 1958, μετ. John Shepley.]

Μαοϊσμός: ανώτατο στάδιο του κρατικο-καπιταλιστικού κρετινισμού…

 

Κατηγορίες:Βιβλία, Επιτρέπεται το πτύειν, μαρξισμός Ετικέτες: , , , , ,
  1. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 2:32 μμ

    La vraie démocratie ne peut s’imposer que par la dictature, parce qu’elle est le moment où la partie s’impose au tout de la société : «La dictature du prolétariat est un autre nom pour la violence de l’explosion démocratique elle-même» (Zizek). C’est précisément en ce point que l’extrême gauche rejoint l’extrême conservatisme de la droite radicale, car Zizek n’est pas très loin, sur ce point précis, de Carl Schmitt, le fameux juriste du IIIe Reich, qui haïssait également la démocratie libérale et pour lequel la véritable démocratie, celle où le prolétariat est intégré à l’unité politique, est dictatoriale.

    Πηγή: Badiou, Zizek, le retour de la Terreur

  2. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 2:41 μμ

    Αλαίν Μπαντιού, ό.π., σελ. 278 [από την επιστολή του προς τον Σλαβόι Ζίζεκ σχετικά με την εισαγωγή που είχε γράψει ο δεύτερος για τα φιλοσοφικά-πολιτικά κείμενα του Μάο, που εξέδωσε ο Verso]:

    Ληγμένα. Τι άλλο;

  3. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 2:50 μμ

    Στην οποία επιστολή ο Μπαντιού [ό.π., σελ. 266-7] «κατηγορεί» τον Ζίζεκ γιατί δεν καταλαβαίνει το «χωριάτικου στυλ» κινέζικο χιούμορ που χρησιμοποιεί ο Μάο αρκετές φορές:

    You do not, for instance, always understand the «peasant-style» Chinese humour that characterizes many of Mao’s interventions (even when, joking about the number of dead, he reminds us: «Once a head is chopped off… it can’t be restorted, nor can it grow back as chives* do after being cut».)

    Το ίδιο «peasant-style» «χιούμορ» διέθετε κι ο Στάλιν [«ένας νεκρός είναι έγκλημα, 10.000 είναι στατιστική» (ή κάπως έτσι)], αλλά ρωσικής χροιάς, όχι κινεζικής.

    *Chives: βολβοί φαγώσιμοι, κρόμμυο το σχοινόπρασο, είδος κρεμμυδιού

  4. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 3:51 μμ

    Μπράβο Κουρελάριε.

    Εβαλες δάχτυλο κατ΄ευθείαν στην «πληγή», στο αδύνατο σημείο του Μπαντιού (ή το πολύ ακατανόητο) και -εν μέρει- του Ζίζεκ επίσης. ΑΥΤΑ τα ζητήματα θέλω να αναλύσει και ο Αντώνης του «Radical Desire», γιατί είναι η μεγάλη Αχίλλειος Πτέρνα των δύο αυτών στοχαστών. ΤΙ κόλλημα είναι αυτό με τους Κινέζους και την «πολιτιστική επανάσταση»? ΤΙ βίτσιο? ΠΟΥ στηρίζεται τέλος πάντων? Υπάρχει άραγε μια «άλλη όψη» της πολιτιστικής επανάστασης που -παρά τα αρνητικά της- αξίζει θετική αντιμετώπιση σήμερα? ΔΕΝ το ξέρω, αλλά… ΠΟΛΥ χλωμό το βλέπω.

    I rest my case. in vigilance…

  5. Αντώνης
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:29 μμ

    Κατ’ αρχάς, η επιστολή Μπαντιού προς Ζϊζεκ έχει μεταφραστεί εδώ: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/09/badiou-zizek.html
    http://radicaldesire.blogspot.com/2010/10/badiou-zizek.html

    Κατά δεύτερον, και σε απάντηση στον Ομαντεόν:

    Η επίδραση της Πολιτισμικής Επανάστασης αφορά τον Μπαντιού και μόνο δι αντιγραφής τον Ζίζεκ.

    Η επίδραση αυτή αφορά τον Μπαντιού ως μέλος μιας γενιάς, αυτής του γαλλικού 60, στην οποία ο μαοϊσμός είχε τεράστια επίδραση, τόσο μεγάλη ώστε να εμπλακεί με το μαοϊκό γκρουπ Tel Quel ένα κάρο κόσμος, μαζί και η Τζούλια Κριστέβα, που ουδεμία σχέση έχει με μαρξισμό. Εν ολίγοις, υπήρξε σε ένα σημαντικό βαθμό γαλλική μόδα ο μαοϊσμός, κάτι που απαθανάτισε και ο Γκοντάρ στην ταινία La Chinoise.

    Εν μέρει λοιπόν, ο Μπαντιού ακολούθησε τον συρμό της εποχής του.

    ΟΜΩΣ: Η κυρίαρχη κατεύθυνση μετά το 68 ήταν η αποκήρυξη του μαοϊσμού από τη γαλλική ιντελλιγκέντσια, και μαζί, η αποκήρυξη του κομμουνισμού ως τέτοιου. Πολλοί γάλλοι πρώην μαοϊστές έγιναν βασικά στελέχη του νεοσυντηρητισμού στη Γαλλία.

    Ο Μπαντιού συζητά όλο αυτό το θέμα στο κείμενό του για την αποστασία: http://radicaldesire.blogspot.com/2009/11/blog-post_2338.html
    http://radicaldesire.blogspot.com/2009/11/blog-post_20.html

    Σε ένα κείμενό του (δυστυχώς τώρα δεν θυμάμαι πού) δήλωσε περίπου το εξής: «Είχα και εγώ παρασυρθεί στην λατρεία του Μάο, αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζω εκ των υστέρων. Αλλά δεν το μετανιώνω, επειδή την εποχή εκείνη η μόνη εναλλακτική ήταν η πλήρης αποκήρυξη του κομμουνισμού.»

    Και πραγματικά, από τους γάλλους μαοϊστές του 60 τουλάχιστον, είναι από τους πολύ λίγους που έμειναν στα αριστερά.

    Τώρα, οι θεωρητικοί λόγοι για τους οποίους ο Μπαντιού ενδιαφέρεται για τον Μαοϊσμό και δη για την Πολιτισμική Επανάσταση αναλύονται διεξοδικά τόσο στο κεφάλαιο στο οποίο παραπέμπει ο Ράκος, όσο και στην επιστολή. Εν συνόψει, το επιχείρημά του είναι ότι η Πολιτισμική Επανάσταση αποτελεί την σημαντικότερη, και αποτυχημένη, προσπάθεια να αναθεωρηθεί η σχέση κόμματος-κινήματος μέσα στα πλαίσια της κομμουνιστικής κατάληψης της εξουσίας, την τελευταία απόπειρα να επιλυθεί η αντίφαση μεταξύ κρατικής εξουσίας και κομμουνιστικής ιδέας. Για τον ίδιο, η αποτυχία της Πολιτισμικής Επανάστασης και η εκτροπή της στο απλό χάος και τη βία σηματοδοτεί το τελεσίδικο τέλος του κομμουνιστικού μοντέλου του 20ου αιώνα. Όλα αυτά τα λέει επανειλημμένα και ξεκάθαρα ο Μπαντιού στο Κομμουνιστική Υπόθεση και δεν ξέρω γιατί εξακολουθούν να παραμένουν απορίες.

  6. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:29 μμ

    @ OMADEON

    Δεν μας παρατάς λέω εγώ;

    Όταν ο Principia Dialectica έγραφε το The end of Badiou and Žižek ή το Badiou is a disaster ήταν, για σένα, … σιωνιστής επειδή οι Μπαντιού και Ζίζεκ έχουν ταχθεί υπέρ των Παλαιστινίων. Όταν ο Αρνητικός αναδημοσίευσε το πρώτο κείμενο εξαπέλυσες μια χυδαιότατη επίθεση εναντίον του, την οποία συνέχισες και σε ένα άλλο σχόλιο που έκοψα. Στη συνέχεια πήραν τα σκάγια τους πάντες [και εμένα και τον Πρινσίπια και τον Αρνητικό].

    Κι έρχεσαι σήμερα να μας πεις ότι «ανακάλυψες» το αδύνατο σημείο του Μπαντιού και του Ζίζεκ;

    Άει σιχτίρ!

    Δεν ξαναασχολούμαι μαζί σου, ever!

  7. Αντώνης
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:36 μμ

    Και μια σημείωση για το μαοϊκό χιούμορ: Το έργο του Μπρεχτ είναι γεμάτο ανάλογα θεόμαυρο χιούμορ αλλά δεν είδα κανέναν να τον κατηγορεί για αυτό. Η ζωγραφική του Grosz επίσης. Για το ανθρώπινο κόστος της Πολιτισμικής Επανάστασης, οι γνώμες διίστανται σε πολύ μεγάλο βαθμό.

    Σημειώνω τέλος ότι στα πιο πρόσφατα κείμενά του, όπως στο Η Κομμουνιστική Ιδέα, δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη ενασχόληση του Μπαντιού με τον ίδιο τον Μάο, θετική ή αρνητική. Είναι ξεκάθαρο ότι τον ενδιαφέρει καθαρά η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας και όχι ο ίδιος ο Μάο ή τα κίνητρά του. Αν είχα τον χρόνο θα μπορούσα να σας παραθέσω τα ανάλογα αποσπάσματα, αλλά έχετε το βιβλίο και μπορείτε να το ελέγξετε οι ίδιοι.

  8. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:39 μμ

    Απόσπασμα από το πρώτο κείμενο του Principia [link στο προηγούμενο σχόλιο]:

    Badiou is still a hard-line stalino-maoist. Even in China they would laugh at him or maybe he would know the same fate as the Gang of 4. In Albania , people would tear him to pieces, maybe he ought to travel there and see for himself if we are right or wrong! There is nothing like experience in order to verify facts. Badiou was heckled by one of us at that London idiotic jamboree of nothingness when he said: “How can you equate the Cultural Revolution in China with the Paris Commune, you were a maoist in the sixties and you are still one today.” Not one person in the audience or the rostrum said anything about Badiou’s ghastly statement. 2009 is not 1968, there are no situationists around!!!

    Απόσπασμα από το δεύτερο κείμενο:

    The Leninists in the U.K. can’t get enough of Badiou. They wish they were Badiou. He is their new Lenin. Anyone who mentions the Chinese cultural revolution in the same breath as the Paris Commune and the events of May 1968 needs quarantining.

    Και απόσπασμα από σχόλιο του OMADEON τέσσερις μόλις μέρες πριν:

    – ™ SUPER-moron “Principia Dialectician”, που βρίζει ΤΟΣΟ επιφανειακά ΚΑΙ λυσσασμένα το Ζίζεκ (κάπου) ώστε… απορεί κανείς ΓΙΑΤΙ. Μα… γιατί ο Ζίζεκ “παρα-στήριξε” τους Παλαιστίνους (όπως κι ο Μπαντιού).

    Ω, ναι! Η κριτική του Principia ήταν επιφανειακή, ενώ εγώ έβαλα το δάχτυλο στην πληγή. Ουάου μου, ουάου μου και τρισαλί μου!

  9. Αντώνης
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:44 μμ

    @Ράκος: Τα κείμενα στα οποία παραπέμπεις (του Principia Dialectica) είναι απλά λιβελογραφήματα. Δεν νομίζω ότι είναι κάποιος υποχρεωμένος να συζητήσει θετικά και αρνητικά κάποιου στοχαστή σε τέτοια βάση. Εάν χρειαζόμασταν τέτοιου είδους κείμενα, έχουμε αυτό του Τερζάκη που δεν είναι χειρότερο και είναι και στα ελληνικά.

  10. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 6:57 μμ

    Κουρελάριε
    ΦΥΣΙΚΑ και ήταν επιφανειακή η κριτική του Principia, όπως και… η δική σου σε μένα. Διότι τέτοιου είδους κριτικές στηρίζονται σε ΑΠΛΗ δαιμονοποίηση, με βάση ένα ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ, εξισώνοντάς το με το ΟΛΟΝ. Το μέρος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το όλον και δεν δικαιολογεί σε ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, μια ΤΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΑ… ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ.

    Αν ΕΣΥ δεν ανέχεσαι τα ΦΙΛΙΚΑ μου σχόλια επειδή σου προσβάλλουν την… αλληλεγγύη (με τον Αρνητικό), ή επειδή δεν πέφτουν στα καλούπια του «ορθού λόγου», ΔΕΝ φταίω εγώ.

    Καλύτερα να μελετήσεις τις απαντήσεις του Αντώνη και… ΜΗΝ αυταπατάσαι ότι έμαθα πρώτη φορά ΕΔΩ, από σένα το «μαοϊκό βίτσιο» του Μπαντιού. Είναι θέμα που ΕΧΕΙ ήδη τεθεί πολλές φορές (ΚΑΙ από το blog Radical Desire, το οποίο αναλύει κάπως… λιγότερο ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ από σένα).

    Το «Αη σειχτίρ» εγώ ΔΕΝ θα στο ανταποδώσω, αν και σου έδωσα ΠΟΛΛΗ συμπάθεια και πήρα ΤΩΡΑ το… «ευχαριστώ». Πάντως… ΕΙΣΑΙ -τελικά- (χεχε) βιτσιόζος ΚΑΙ εσύ, ΟΠΩΣ κι ο Μπαντιού ΚΑΙ οι περισσότεροι άνθρωποι. Βρες κάναν άλλον για τα βίτσια σου, εγώ θα διαβάζω τα ΘΕΤΙΚΑ σου σαν ερεθίσματα ιδεών.

    Αντε γειά λοιπόν…

    (και ΠΡΟΣΕΧΕ αυτά που σου λέει ο Αντώνης, ΞΕΡΕΙ τι λέει…)

    Α, και πες χαιρετισμούς στον κ. Καλλωνιάτη, δυστυχώς όμως… ΔΕΝ είναι η… Lady Gaga του διαδικτύου ακόμη -χεχε. Είναι ΜΟΝΟ ένας «Κώστας Κ»)

  11. Ράκος Κουρελάριος
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:04 μμ

    @ Αντώνης

    Συμπέσαμε κι «ανακατεύτηκαν» τα σχόλιά μας.

    Δεν θυμόμουνα ότι είχες μεταφράσει την επιστολή Μπαντιού προς Ζίζεκ. [Πού να το θυμηθώ με τους καταιγιστικούς ρυθμούς του μπλογκ σας; 🙂 ] Ευχαριστούμε για τα λινκς.

    Έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες πως ο μαοϊσμός ήταν του συρμού τότε, και πως πολλοί μετεπιβιβάστηκαν, αργότερα, σε «άλλα ιδεολογικά τραίνα».

    Ο Μπαντιού μπορεί να λέει πως τότε είχε «παρασυρθεί», αλλά παραμένει «παρασυρμένος» μέχρι και σήμερα: «[a]nd in a certain sense […] I am there, I am still there».

    Μέχρι εδώ καλώς.

    Τα μεγάλα προβλήματα αρχίζουν με τα όσα λέει ο Μπαντιού για την «Πολιτιστική Επανάσταση», η οποία μόνον «Πολιτιστική» δεν ήταν και, φυσικά, καθόλου «Επανάσταση». Και πώς θα μπορούσε να είναι όταν η Π.Ε. δεν ήταν παρά το «κατέβασμα» στο λαό της άγριας μάχης για την κυριαρχία στο εσωτερικό των ανώτερων κλιμακίων της γραφειοκρατίας;

    Νομίζω ότι οι Καταστασιακοί τα είχαν πει καλύτερα από τον καθένα, ήδη πριν το 1970. Παρέπεμψα σ’ ένα κείμενό τους παραπάνω, υπάρχουν κι άλλα – θα τα ψάξω.

    Ως προς το μαοϊκό χιούμορ: το θεόμαυρο χιούμορ όχι μόνο είναι θεμιτό όταν κάνεις τέχνη [Μπρεχτ, Γκρος] αλλά επιβάλλεται. Όταν όμως διαφεντεύεις, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, το χιούμορ σου τότε δεν είναι μαύρο, είναι μακάβριο.

    Τέλος, γράφεις: «Είναι ξεκάθαρο ότι τον ενδιαφέρει καθαρά η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας και όχι ο ίδιος ο Μάο ή τα κίνητρά του.»

    Ναι, μόνον που η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας ήταν έργο του Μάο. Δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου «επαναστατικού αυθορμητισμού». Ο Μάο συνειδητά-συνειδητότατα τούς έστειλε να συντρίψουν τους εσωκομματικούς εχθρούς του [και φυσικά οτιδήποτε αντιστεκόταν στην κινεζική κοινωνία].

    Και, αν δεν υπήρχαν τόσα θύματα, μόνον και μόνον η συστηματική καταστροφή από τους «επαναστάτες νεολαίους» όλων των «πολιτιστικών υπολειμμάτων του παρελθόντος» θα αρκούσε για να πεταχτεί η Π.Ε. στα σκουπίδια της ιστορίας.

    Και όχι. Δεν έχω απορίες για τον Μπαντιού…

  12. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:07 μμ

    Ναι, καλά…

    ΚΡΥΨΕ τώρα το σχόλιό μου…

    ΕΛΠΙΖΩ να μη με συκοφαντήσεις και ότι ήταν αγενές πάντως.

  13. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:09 μμ

    Δεν θυμόμουνα ότι είχες μεταφράσει την επιστολή Μπαντιού προς Ζίζεκ. [Πού να το θυμηθώ με τους καταιγιστικούς ρυθμούς του μπλογκ σας; 🙂 ]

    ΑΝ το θυμόσουν, θα θυμόσουν ότι ήμουν ΚΑΙ εγώ εκεί,
    επομένως ΚΟΨΕ την πλάκα ότι… τάχαμου από ΣΕΝΑ έμαθα το «μαοϊκό βίτσιο».
    ΑΝΤΕ μπράβο…

  14. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:18 μμ

    Στη συνέχεια πήραν τα σκάγια τους πάντες [και εμένα και τον Πρινσίπια και τον Αρνητικό].

    Τα «σκάγια μου» ποτέ, μα ποτέ, δεν πήραν εσένα.

    ΑΝ έχεις τέτοια ιδέα, κάνε REALITY CHECK και exercises in TEXT UNDERSTANDING.

  15. Αντώνης
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:21 μμ

    παραμένει “παρασυρμένος” μέχρι και σήμερα: “[a]nd in a certain sense […] I am there, I am still there”.

    Αρκετά δύσκολο να εξάγεις από το «υπό κάποια έννοια» [υπό ποια;] κάτι τόσο ξεκάθαρο όσο αυτό που εξάγεις.

    » η Π.Ε. δεν ήταν παρά το “κατέβασμα” στο λαό της άγριας μάχης για την κυριαρχία στο εσωτερικό των ανώτερων κλιμακίων της γραφειοκρατίας;»

    Αυτό είναι μία ερμηνεία της Π.Ε, για την οποία παραμένουν τεράστια ερωτηματικά. Προσωπικός μου φίλος κινεζολόγος που είναι ειδικός στην ΠΕ μου έγραφε ότι οι ίδιοι οι Κινέζοι έχουν άλυτα ερωτήματα για το τι ήταν η Π.Ε. Νομίζω είναι αρκετά επηρμένο εκ μέρους μας, εμάς που αγνοούμε σχεδόν τα πάντα, να έχουμε αποφασίσει. Στο Κομμουνιστική Υπόθεση, άλλωστε, ο Μπαντιού ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιές ήταν οι προθέσεις του Μάο, αφού η όλη διαδικασία ξέφυγε ξεκάθαρα τον έλεγχό του για ένα σημαντικό διάστημα.

    Υπάρχουν σφοδρότατες κριτικές για τους καταστασιακούς και τον Ντεμπόρ. Να σου θυμήσω το βρισίδι που ρίχνει στον δεύτερο στο New Left Review ο Regis Debray; Δεν είναι μήπως οι Καταστασιακοί το ίδιο αμφιλεγόμενοι πολιτικά όσο και οι μαοϊκοί;

    «Ναι, μόνον που η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας ήταν έργο του Μάο. Δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου “επαναστατικού αυθορμητισμού”. Ο Μάο συνειδητά-συνειδητότατα τούς έστειλε να συντρίψουν τους εσωκομματικούς εχθρούς του [και φυσικά οτιδήποτε αντιστεκόταν στην κινεζική κοινωνία].»

    Και πάλι, αυτή είναι μία ερμηνεία, πολύ συγκεκριμένης μερίδας. Υπάρχουν πολύ διαφορετικές τοποθετήσεις και όχι μόνο από τον Μπαντιού. Ο φίλος μου λέγεται Christopher Connery, διάβασε τη δουλειά του για την ΠΕ.

    Δεν αναφερόμουν σε δικές σου απορίες για τον Μπαντιού, αλλά στην απορία που εξέφρασε ο Ομαντεόν. Το να μην έχει κανείς απορίες δεν είναι πάντως πάντοτε καλό πράγμα, ναι;

  16. Αντώνης
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:27 μμ

    Ξέχασα και το σκυλοφάγωμα των Καταστασιακών με τον Henri Lefebvre, ο οποίος υπήρξε συνδεδεμένος μαζί τους αλλά παρέμεινε μαρξιστής. Και το γιουχάϊσμα που επεφύλαξαν στον Τσάπλιν στην πρεμιέρα του Limelight αν δεν απατώμαι.

  17. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:27 μμ

    Κι έρχεσαι σήμερα να μας πεις ότι “ανακάλυψες” το αδύνατο σημείο του Μπαντιού και του Ζίζεκ;

    Αυτό ΕΣΥ το λες, και ΜΗ διαστρεβλώνεις ΤΟΣΟ βρώμικα το ΑΚΡΩΣ φιλικό μου σχόλιο στην αρχή. Εγώ σε ΕΠΑΙΝΕΣΑ ΔΙΟΤΙ «ΕΘΕΣΕΣ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗΝ ΠΛΗΓΗ».

    Ε, *ΔΕΝ* συνεπάγεται αυτό ΚΑΘΟΛΟΥ ότι… «ανακάλυψα» (τώρα) το αδύνατο σημείο.

    EITER you have a COMMON problem of BASIC TEXT UNDERSTANDING
    (or else, you DECIDED to behave like an asshole, and I do NOT know WHY)

  18. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:32 μμ

    Αν θες, ΟΤΑΝ αποφασίσεις και ΑΝ αποφασίσεις να ελευθερώσεις αυτά τα σχόλια, κάνε ένα απλό «merge» όλων σε ένα (για να μη λες κι ότι σου… λερώνω το μπλογκ).

    Πάντως η ΘΗΡΙΩΔΗΣ αλληλεγγύση σου με τον «Αρνητικό» είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πράμα που… έπεσα από τον ουρανό -πράγματι- να ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ σήμερα! Γιατί??? 😈

    (κάααατι μου θυμίζει αυτό… -χεχε)

  19. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:40 μμ

    Υ.Γ. ΟΛΑ εδώ πληρώνονται. ΕΤΣΙ την πάτησα κι εγώ κάποτε, Κουρελάριεεεε…. χεχε 🙂

  20. dkoss
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:48 μμ

    Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι η ιστορική αποτίμηση τής περιόδου στην οποία αναφέρεται η ανάρτηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Δεν μπορεί κανείς να αγνοεί τις προκαταλήψεις των δυτικών ακαδημαϊκών σινολόγων και να επικαλείται ως τη μόνη ιστορική αλήθεια τα συμπεράσματά τους με σκοπό να εμφανιστεί ως πασέ, απολιθωματική, κ.λπ μια «υπόθεση» που τουλάχιστον αφήνει το ζήτημα ανοιχτό και προς συζήτηση.

    Περαιτέρω υπάρχουν σοβαρές παρανοήσεις στον τρόπο προσέγγισης του Μπαντιού στην ανάρτηση. Για παράδειγμα, για τη σχέση Μπαντιού με Ντεμπόρ δες. το εγκωμιαστικό άρθρο τού Μπαντιού με τίτλο «Un homme qui ne cède pas» (για το In girum imus nocte…). Παραθέτω μια δυο φράσεις (ίσως το μεταφράσω στο μέλλον):

    «Debord nous aide à déclarer: non, non, nous n’ avons pas erré, nous, révolutionnaires inflexiblement altiers de ces décennies. Non que nous n’ayons pas fait de vastes erreurs. Mais parce que l’essentiel est de n’avoir pas renoncé, et d’avoir ainsi à notre perpétuelle disposition las ressource subjective de la verité, et donc de son progrès. […] Je veux appeler vivant ce marxisme dont Debord, pour ce qui est de l’éthique du sujet, serait l’interlocuteur, et, dans son ordre, l’égal. En quoi il serait, de ce marxisme, non pas le compagnon de route, mais l’ami, car Debord dit très bien – c’est le thème de son film le plus saturé de noblesse sentimentale – que l’amitié se résout dans l’égalité des amis.» κ.λπ. κ.λπ.

    Η θέση τού Μπαντιού ως «stalino-maoist» όχι μόνο δεν συμβιβάζεται με κείμενα όπως «Το εργοστάσιο ως συμβαντικός τόπος» ή το πολύ πρόσφατο σεμινάριο για την κρατική καταστολή αλλά αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, συνειδητή παραποίηση.

    Τέλος αναφορικά με τη φράση: «μόνον που η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας ήταν έργο του Μάο. Δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου “επαναστατικού αυθορμητισμού”», βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ότι, εν ονόματι κάποιας «αυθεντικής» εμφάνισης των μαζών στο προσκήνιο της ιστορίας, αποκηρύττεται εδώ κάθε αυτόνομη βούληση ως ιστορικών υποκειμένων όσων συμμετείχαν στην CR – πάντα λοιπόν «υποκινούμενες» οι μάζες;

  21. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 7:54 μμ

    Dont worry Rakos.
    Come on, NOBODY’s perfect! :mrgreen:

    I lost a VERY good friend in EXACTLY the same way…
    (SHE knows it’s EXACTLY the same way, and she’s… _your_ reader, too).

    As regards… prince-sheepian λιβελογράφημα,
    it’s a pile of shit, my friend! 🙂

    Don’t mess around with Prince-shit-ia Dialectica.
    Andonis TOLD you so! 🙂 🙂

  22. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 8:30 μμ

    Αντώνης :
    […..]
    Για τον ίδιο, η αποτυχία της Πολιτισμικής Επανάστασης και η εκτροπή της στο απλό χάος και τη βία σηματοδοτεί το τελεσίδικο τέλος του κομμουνιστικού μοντέλου του 20ου αιώνα. Όλα αυτά τα λέει επανειλημμένα και ξεκάθαρα ο Μπαντιού στο Κομμουνιστική Υπόθεση και δεν ξέρω γιατί εξακολουθούν να παραμένουν απορίες.

    Εν μέρει, ίσως, διότι απλούστατα οι πολλοί που κριτικάρουν τον Μπαντιού με ΤΕΤΟΙΑ λιβελογραφήματα, όπως εκείνο του Prince-sheep-ia Dialectica, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝ διαβάσει -ή διαβάσει ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ- την «Κομμουνιστική Υπόθεση». Εγώ ο ίδιος, ανα και την έχω ανά χείρας, έχω διαβάσει ΜΕΡΟΣ της και ΟΧΙ ΟΛΗ.

    Εν μέρει, φταίει και η Υπερφόρτωση Πληροφορίας του διαδικτύου, η βιαστικη ανάγνωση, η ΕΥΚΟΛΙΑ με την οποία… εκσφενδονίζονται ετικέτες, όπου… ουδείς αναμάρτητος, αλλά… ορισμένες φορές οι ετικέτες ΕΙΝΑΙ ακριβείς. Ε, στην περίπτωση του Prince-sheep-ia, φταίει -όπως είπα- ο φιλο-ισραηλινός «anti-anti-zionism» που τον διακατέχει, καθώς και η μεθοδολογία του, δαιμονοποίησης του Ολου βάσει του Μέρους, σε κάποιο διανοητή. Με αυτά τα επιφανειακά κριτήρια, ΟΛΟΙ θα του ξυνίζουν και ΟΛΟΙ θα του βρωμάνε, κάπου, στην αριστερά. Με τη διαφορά ότι… ΔΕΝ κολώνει να πει (έστω και σε κείμενο άλλου, που αναδημοσιεύει) ότι… ο Νετανιάχου ΚΑΛΑ κάνει και δεν επιτρέπει την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους, κλπ. κλπ.
    Ε, έψαξα πολλά που λέει και βρίσκω τρύπες παντού, ΑΚΟΜΗ και στον σοβαρό -κατά τα άλλα- Moishe Postone, διότι ένα κείμενό του κατά της συνωμοσιολογίας και κατά του σιωνισμού ΑΠΟΣΙΩΠΕΙ την ύπαρξη της υπερ-εθνικής ελίτ του πλανήτη εντελώς, επομένως αποτυχαίνει στο βασικό στόχο του, το να εξηγήσει τη «μετατόπιση στοχοποίησης» ΠΙΟ αντικειμενικά σε σχέση με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, κ.ο.κ.

    (αλλά αυτό θα είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ μου σχόλιο για πολύν καιρό, μέχρι να… συνέλθει ο Κουρελάριος από την παρουσία μου… ΚΑΙ εγώ από το… «άει σειχτίρ» του..)

  23. OMADEON
    5 Μαρτίου 2011 στο 8:32 μμ

    Υ.Γ. Σόρυ, εννοούσα «ένα κείμενό του κατά της συνωμοσιολογίας και κατά του αντισημιτισμού» – και ΦΕΥΓΩΩΩ….

  24. Αρνητικός
    6 Μαρτίου 2011 στο 8:56 πμ

    @ Αντώνης

    Μήπως εχεις και κανένα φίλο γερμανολόγο να μας διαφωτήσει λίγο σχετικά με την εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση του Χίτλερ, γιατί υπάρχουν φήμες ότι δεν είναι αυτο που νομίζουμε…

  25. dkoss
    6 Μαρτίου 2011 στο 1:03 μμ

    @Αρνητικός
    Δες 124-127 Agamben, Règne et Gloire για σύγκριση νεοφιλελεύθερης βιοπολιτικής (α λα Πασόκ και λοιπών «σοσιαλ»-«δημοκρατικών» δυνάμεων) και εθνικοσοσιαλισμού –

  26. Ράκος Κουρελάριος
    6 Μαρτίου 2011 στο 2:54 μμ

    @ Αντώνης

    Για την Π.Ε.: «Η ιστορία θα δείξει!», που λέγανε τα παλιά τα χρόνια και κάποιοι μαοϊκοί φίλοι – που είχαν και την καλοσύνη να μου δανείζουν κάθε βδομάδα το «Πέκινγκ Ριβιού», που αμέσως μετά έγινε «Μπέιτσινγκ Ριβιού».

    Μέχρι όμως να απαντήσουν οι Κινέζοι [και όλοι οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι] στα άλυτα ερωτήματα της Π.Ε. κάπως πρέπει να πορευτούμε κι εμείς. Και να δεχτώ ότι πρόκειται για έπαρση εκ μέρους μου, τη στιγμή που αγνοώ σχεδόν τα πάντα, να «φτύνω» την ΠΕ. Αλλά αφού τα ζητήματα είναι ακόμη ανοιχτά, τότε έπαρση πρέπει να θεωρείται και το «λιβάνισμα» της ΠΕ. Εκτός κι αν οι γάλλοι φιλόσοφοι είναι «πιο ίσοι» από όλους τους υπόλοιπους.

    Θεωρώ, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ότι η συζήτηση περί ΠΕ είναι άνευ ουσίας. Και όχι επειδή δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν στον πλανήτη. Τα μαοϊκά γκρουπούσκουλα έχουν εκλείψει σχεδόν παντελώς [με την εξαίρεση του Νεπάλ, αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται κάποιο άλλο στο νου]. Πράγμα που δείχνει και την «αειθαλή ζωντάνια» του μαοϊσμού – είτε του Μάο, είτε των οποιωνδήποτε μαοϊκών.

    Και είναι άνευ ουσίας, επειδή το ζήτημα δεν είναι η ΠΕ, αλλά η ίδια η «σοσιαλιστική» Κίνα. [Και αυτή είναι η κύρια απορία μου]. Ήταν άραγε «σοσιαλιστική» η μαοϊκή Κίνα; Κατά την, επηρμένη, γνώμη μου όχι. Μπλα-μπλα-μπλα κρατικός καπιταλισμός, μπλα-μπλα-μπλα πρωταρχική καπιταλιστική συσσώρευση, μπλα-μπλα-μπλα ξαφνικά εμφανίζονται και στην «σοσιαλιστική» Κίνα «προδότες» και «αντεπαναστάτες», όπως εμφανίζονταν διαρκώς στην ΕΣΣΔ. Περίεργον, εκ πρώτης όψεως. Είναι όμως;

    Δεν συνεχίζω το σκεπτικό μου. Αν θες συνεχίζουμε τη συζήτηση.

    Για τους καταστασιακούς: το ότι ο Regis Debray έβριζε τους καταστασιακούς [και μάλιστα στο New Left Review] μάλλον τιμή τους περιποιεί.

    Κι από πού ως πού, οι καταστασιακοί είναι «το ίδιο αμφιλεγόμενοι πολιτικά» με τους μαοϊκούς; Εκτός κι αν κάπου κατέλαβαν την εξουσία κι έκαναν ότι κι οι άλλοι. Αλλά αυτό μου διαφεύγει…

    Κι αν δεν κάνω λάθος, οι πολύ καλές φιλικές και συντροφικές σχέσεις των καταστασιακών με τον Λεφέβρ διεράγγησαν για κάποια υπόθεση λογοκλοπής. Και είναι άραγε μεμπτό που οι καταστασιακοί είχαν σχέσεις με μαρξιστές; Ως έναν βαθμό οι ίδιοι από ποιο «ποταμό» ξεδίψασαν;

  27. Ράκος Κουρελάριος
    6 Μαρτίου 2011 στο 3:07 μμ

    @ dkoss

    «Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι η ιστορική αποτίμηση τής περιόδου στην οποία αναφέρεται η ανάρτηση δεν έχει ολοκληρωθεί.»

    Γεγονός. Αλλά πάλι, ποτέ δεν θα ολοκληρωθεί η ιστορική αποτίμηση καμιάς περιόδου. Θυμάμαι πως με την ευκαιρία της 200ης επετείου της Γαλλικής Επανάστασης, ένας κινέζος ιστορικός είχε πει πως «είναι πολύ νωρίς ακόμα για να έχουμε μια πλήρη εικόνα της Γαλλικής Επανάστασης». Κι αυτός είχε δίκιο.

    Μόνον που μερικές φορές, ιδιαίτερα σε «περίεργες συγκυρίες» όπως η σημερινή, δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Άρα μερικά ζητηματάκια τα λύνουμε πρόχειρα και προχωράμε σ’ αυτά που θεωρούμε σημαντικά. Κακώς, αλλά αυτό συμβαίνει. Και κατά τη γνώμη μου η Π.Ε. είναι μια ασήμαντη στιγμή αυτού του project που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κομμουνισμό». Αλλά κι ο «κομμουνισμός» είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Νομίζω, ότι στο προηγούμενο σχόλιο για τον Αντώνη, διευκρινίζω κάποιες σκέψεις μου. Φυσικά, μπορούμε να επανέλθουμε ανά πάσα στιγμή.

    Δεν υπερασπίζομαι καμιά καταστασιακή ορθοδοξία. Οπότε και το τι έλεγε ο Μπαντιού, καλά ή κακά, για το «In girum…»

    Και για να μην το παίζω ξερόλας, τελικά ο Μπαντιού θεωρεί «σοσιαλιστική» την μαοϊκή Κίνα ή όχι; Θεωρεί πως η ΠΕ ήταν μια σωστή κίνηση προς την περαιτέρω σοσιαλιστικοποίηση της Κίνας ή όχι; Θεωρεί «προδοσία» της «υπόθεσης» τα όσα συνέβησαν μετά τον Τενγκ; Απορίες εκφράζω. Καλοπροαίρετα, για να γλιτώνουμε και κάποιους χαρακτηρισμούς 😉

    Για τις «υποκινούμενες» μάζες, θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα που έχουν ήδη τεθεί.

  28. Αρνητικός
    6 Μαρτίου 2011 στο 4:05 μμ

    dkoss :

    Δες 124-127 Agamben, Règne et Gloire για σύγκριση νεοφιλελεύθερης βιοπολιτικής (α λα Πασόκ και λοιπών «σοσιαλ»-«δημοκρατικών» δυνάμεων) και εθνικοσοσιαλισμού –

    Το πιασα το υπονοούμενο. Όσοι βλέπουν ομοιότητες μεταξύ Μάο και Χίτλερ, ειναι αντεπαναστάτες σοσιαλδημοκράτες. Έτσι!
    «ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ» – ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ – ΣΚΕΨΗ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ. ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛ ΠΟΤ

  29. Αντώνης
    6 Μαρτίου 2011 στο 4:27 μμ

    Θεωρεί ο Μαντιού την Μαοϊκή Κίνα σοσιαλιστική;

    Δεν γνωρίζω κανένα κείμενό του στο οποίο να καταπιάνεται με το αν ήταν ή δεν ήταν η μαοϊκή Κίνα σοσιαλιστική. Γνωρίζω αρκετά γραπτά του όπου κριτικάρει τον σταλινισμό και την εννοιολόγηση του «σοσιαλισμού» εκεί.

    Το ότι οι καταστασιακοί διαλύθηκαν χωρίς ποτέ να επηρεάσουν κάτι ιστορικό δεν τους περιποιεί τιμή, για να χρησιμοποιήσω και εγώ τη φράση σου.

    Τα περί άγνοιας και έπαρσης δεν σε αφορούσαν προσωπικά. Προφανώς η άγνοια για την Κίνα ιστορικά, πολιτικά και πολιτισμικά αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων.

  30. Αντώνης
    6 Μαρτίου 2011 στο 4:29 μμ

    Αρνητικός :

    @ Αντώνης
    Μήπως εχεις και κανένα φίλο γερμανολόγο να μας διαφωτήσει λίγο σχετικά με την εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση του Χίτλερ, γιατί υπάρχουν φήμες ότι δεν είναι αυτο που νομίζουμε…

    Παρακάμπτω την εντελώς άστοχη ειρωνεία και σε πληροφορώ ότι μπορείς να διαβάσεις τις θέσεις του Μπαντιού για το θέμα της άρνησης του Ολοκαυτώματος και του ιστορικού ρεβιζιονισμού.

  31. Αρνητικός
    6 Μαρτίου 2011 στο 4:32 μμ

    @Αντώνης

    (Τωρα το είδα αυτό για τους καταστασιακούς)

    Οι καταστασιακοί, λοιπόν, χρήζουν κριτικής για πολλά πράγματα, αλλά όχι επειδή γιουχάρισαν τον Τσάπλιν. Μα ταινίες είναι αυτες που έβγαζε? Α πα πα. Αν θες να δεις καμιά ταινία της προκοπής δες Τζάρμους (το Gost D og, για παράδειγμα)

  32. Αντώνης
    6 Μαρτίου 2011 στο 4:52 μμ

    «Θεωρώ, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ότι η συζήτηση περί ΠΕ είναι άνευ ουσίας. Και όχι επειδή δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν στον πλανήτη. Τα μαοϊκά γκρουπούσκουλα έχουν εκλείψει σχεδόν παντελώς [με την εξαίρεση του Νεπάλ, αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται κάποιο άλλο στο νου]. Πράγμα που δείχνει και την “αειθαλή ζωντάνια” του μαοϊσμού – είτε του Μάο, είτε των οποιωνδήποτε μαοϊκών.»

    Η παρατήρηση αυτή είναι εξόχως παραπλανητική. Διότι για να έχει βάση, θα έπρεπε, αφού την διατυπώσεις, να μπορείς να αναφερθείς σε ΕΝΑ (1) διεθνές πολιτικό κίνημα αυτή τη στιγμή το οποίο να βασίζεται σε κάποια από τις μορφές της ιστορικής αριστεράς.

    Μήπως υπάρχει συμμαχία χωρών της καταστασιακής διεθνούς κάπου στον πλανήτη; Πείραμα με τον λασαλλιανό σοσιαλισμό; Λενινιστικό κίνημα; Νέοι Λουξεμβουργιανοί; Ένοπλος σορελισμός; Πλεχανοφισμός; Καουτσκική σοσιαλδημοκρατία; Οουενισμός; Τι; Δεν είναι τοις πάσει γνωστό δηλαδή ότι οι οργανωτικές μορφές του παρελθοντικού μαρξισμού και αριστερισμού είναι νεκρές;

    Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι υπάρχει σήμερα ένοπλο μαοϊστικό κίνημα κάπου στον κόσμο καθιστά τον μαοϊσμό εξαίρεση στον κανόνα από την αντίθετη πλευρά από αυτή που δηλώνεις.

  33. Ράκος Κουρελάριος
    7 Μαρτίου 2011 στο 11:28 πμ

    @ Αντώνης #29

    Δεν γνωρίζω κανένα κείμενό του στο οποίο να καταπιάνεται με το αν ήταν ή δεν ήταν η μαοϊκή Κίνα σοσιαλιστική.

    Επειδή δεν έχω μελετήσει Μπαντιού, να επαναδιατυπώσω το ερώτημα:

    Αφού δεν καταπιάνεται με το αν η μαοϊκή Κίνα ήταν σοσιαλιστική, μήπως έχει καταπιαστεί με το αν ήταν κρατικο-καπιταλιστική;

    Γιατί επιμένω; Γιατί αν η «Πολιτιστική» ήταν «Επανάσταση» [ο ίδιος το λέει στον τίτλο τουλάχιστον του κεφαλαίου του βιβλίου του] ενάντια σε ποιον και σε τι ήταν επανάσταση;

    Επειδή οι αριστεροί «επαναστάσεις» ονομάζουν, εν γένει, οτιδήποτε έχει έναν χαρακτήρα ξεπεράσματος του καπιταλισμού, ενώ ονομάζουν «αντεπαναστάσεις» ό,τι έχει την αντίθετη φορά.

    Ναι, ξέρω τη ρήση του προέδρου Μάο, ότι ίσως χρειαστούν καμιά τριανταριά κομμουνιστικές επαναστάσεις για να φτάσουμε στον κομμουνισμό. Τι είδους επαναστάσεις όμως; Υπό την αιγίδα του ηγέτη-κόμματος-κράτους-στρατού-μηχανισμού;

    Και η «Πολιτιστική» ήταν μια «επανάσταση» υπό την αιγίδα του κράτους-κόμματος-στρατού-μηχανισμού του ΚΚ Κίνας. Ακόμα κι ο Μπαντιού αναφέρει στην επιστολή του προς τον Ζίζεκ πως με την

    «[n]otable exception of Liu Shao Si, and probably Lin Piao, none of Mao’s sworn enemies in the Party leadership lost their lives, even when the violence of the Cultural Revolution was at its height»

    και πως από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 όλοι ξανακέρδισαν τα πόστα τους [«positions»] και την εξουσία τους [«power»], για να καταλήξει:

    «What a differnce from Stalin, who was obsessed with exterminating the Bolshevik ‘old guard’! That in itself reveals the huge difference between the Cultural Revolution and the Soviet purges of the 1930s, no matter what you say to the contrary.» [Μπαντιού, ό.π., σελ. 259-8]

    [Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα στα αγγλικά, διότι η μετάφραση της επιστολής του Μπαντιού που έκανες είναι αποσπασματική, χωρίς να αναφέρεται κάτι τέτοιο, αν δεν κάνω λάθος.]

    Ερμηνεία: τι μας λέει ο Μπαντιού; Αυτό που έλεγαν οι καταστασιακοί πριν από 45 χρόνια, πως δηλαδή η Π.Ε. ήταν εκκαθάριση λογαριασμών στο εσωτερικό του κόμματος, και τι χαρά που «εκκαθαρίστηκαν» μόνον δύο [και αν…] ανώτατα στελέχη του κόμματος, ενώ ο Στάλιν είχε εκκαθαρίσει όλη την παλιά φρουρά.

    Με την ίδια ακριβώς έννοια επαναστατικότητας της Π.Ε., μπορούμε να πούμε πως παρόμοια επανάσταση ήταν και η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, όταν υπό την αιγίδα του ηγέτη-κράτους-κόμματος-στρατού-μηχανισμού οι «επαναστάτες», δεν στράφηκαν φυσικά ενάντια στο καθεστώς, αλλά το εκκαθάρισαν από τους εχθρούς του.

    Κι ο μεγαλύτερος «επαναστάτης» αυτού του είδους ήταν ο Στάλιν, που μ’ αυτήν την έννοια υπήρξε και ο μεγαλύτερος τροτσκιστής όλων των εποχών. Υπό την αιγίδα του [τού ηγέτη, δηλαδή] και υπό την αιγίδα του κόμματος-κράτους-στρατού-μηχανισμού οι «επαναστατικές» δυνάμεις της ΕΣΣΔ [GPU, NKVD, κ.λ.π.] διεξήγαγαν μια «διαρκή επανάσταση» τριάντα χρόνων κατά των «αντεπανστατικών δυνάμεων».

    Το ότι οι καταστασιακοί διαλύθηκαν χωρίς ποτέ να επηρεάσουν κάτι ιστορικό δεν τους περιποιεί τιμή, για να χρησιμοποιήσω και εγώ τη φράση σου.

    Εξαρτάται τι εννοούμε «ιστορικό». Αν εννοούμε, όπως και στην περίπτωση του Μάο ή του Νεπάλ, την κατάληψη της εξουσίας, αυτό ήταν κάτι που δεν τους ενδιέφερε ποτέ. Αν εννοούμε κάτι άλλο…

    @ Αντώνης #32

    Όχι. Δεν έχω να αναφέρω ούτε ΕΝΑ (1) τέτοιο διεθνές κίνημα που να βασίζεται σε κάποια από τις μορφές της ιστορικής αριστεράς.

    Δεν είναι τοις πάσει γνωστό δηλαδή ότι οι οργανωτικές μορφές του παρελθοντικού μαρξισμού και αριστερισμού είναι νεκρές;

    Βεβαίως, βεβαιότατα. Γι’ αυτό άλλωστε ψάχνουμε και τους λόγους για τους οποίους είναι νεκρές.

    Και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους τα όσα αναφέρει ο Μπαντιού είναι παντελώς αδιάφορα. Διότι αν το ζήτημα είναι γιατί απέτυχε η Π.Ε. και όχι γιατί απέτυχε η κινέζικη «επανάσταση» στο σύνολό της, τότε ας αφήσουμε «τα εικονίσματα στον τοίχο κρεμασμένα», κι ας μείνουμε εδώ. Ο «κομμουνισμός» του Μπαντιού είναι ένας «κομμουνισμός» της φορμόλης.

    Και με όλη την άγνοια και την έπαρση που μπορεί να έχει κάποιος που μιλά μόνον εξ ονόματός του, δηλώνω πως ο μεσιέ Μπαντιού είναι ένας μπούρδας και μισός.

    Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι υπάρχει σήμερα ένοπλο μαοϊστικό κίνημα κάπου στον κόσμο καθιστά τον μαοϊσμό εξαίρεση στον κανόνα από την αντίθετη πλευρά από αυτή που δηλώνεις.

    Διασκεδαστικό, άμα τε και ψυχαγωγικό επιχείρημα.

  34. Αντώνης
    7 Μαρτίου 2011 στο 12:20 μμ

    «αν η “Πολιτιστική” ήταν “Επανάσταση” [ο ίδιος το λέει στον τίτλο τουλάχιστον του κεφαλαίου του βιβλίου του] ενάντια σε ποιον και σε τι ήταν επανάσταση;»
    Στην γραφειοκρατικοποίηση του κομμουνισμού, στην παγίωση κομματικών ελίτ σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, και άρα στον κομμουνισμό ως κρατικό καπιταλισμό.

    «Τι είδους επαναστάσεις όμως; Υπό την αιγίδα του ηγέτη-κόμματος-κράτους-στρατού-μηχανισμού;»
    Η ΠΕ δεν ήταν ούτε υπό την αιγίδα του κόμματος, ούτε υπό αυτή του κράτους. Τα ιστορικά δεδομένα σε ό,τι αφορά αυτό είναι νομίζω σχετικά διαφανή και εικάζω ότι έχεις διαβάσει το βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι επικριτικά.
    Η ΠΕ ήταν υπό την αιγίδα του Μάο συγκεκριμένα, ο οποίος είχε τεθεί στο περιθώριο από την κομματική ηγεσία λόγω και της παταγώδους αποτυχίας του οικονομικού του πλάνου.
    Περιελάμβανε όμως την γιγάντια κινητοποίηση της νεολαίας σε κλίμακα που κατά πολύ ξέφευγε από τον έλεγχο ενός ατόμου.
    Στο τέλος, όπως θα γνωρίζεις, ο Μάο συναίνεσε στην καταστολή της Κόκκινης Φρουράς, την οποία δεν έλεγχε πλέον.

    «Και με όλη την άγνοια και την έπαρση που μπορεί να έχει κάποιος που μιλά μόνον εξ ονόματός του, δηλώνω πως ο μεσιέ Μπαντιού είναι ένας μπούρδας και μισός.»

    ΟΚ, κανένα πρόβλημα. Πάνω από όλα (πάνω από την ενημέρωση, την γνώση, τη μελέτη κλπ), ελευθερογνωμία.

  35. Αντώνης
    7 Μαρτίου 2011 στο 12:24 μμ

    Αρνητικός :

    @Αντώνης
    (Τωρα το είδα αυτό για τους καταστασιακούς)
    Οι καταστασιακοί, λοιπόν, χρήζουν κριτικής για πολλά πράγματα, αλλά όχι επειδή γιουχάρισαν τον Τσάπλιν. Μα ταινίες είναι αυτες που έβγαζε? Α πα πα. Αν θες να δεις καμιά ταινία της προκοπής δες Τζάρμους (το Gost D og, για παράδειγμα)

    Ό,τι να ναι. Προφανώς δεν έχεις ιδέα για το στάτους του Τσάπλιν στην προπολεμική ευρωπαϊκή αριστερά και νομίζεις ότι μιλάμε για σινεμά και ταινίες που μας αρέσουν.

  36. Nοσφερατος
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:29 πμ

    εκεινο που μου κανει εντυπωση οτνα διαβαζω τετοιες συζητησεις ερι Μαοιοσμου ειναι το οτι ενώ ειναι γραμμένες στα Ελληνικά δεν ακουμπουν και δεν εχουν καμμια αναφορά στο Υπαρκτο Μαοικό κινημα στην Ελλάδδα που ειχε πολύ μεγαλη ανθιση στα χρόνια του 70.

    ομως ειχεπολύ μεγαλυτερη σχεση με την υπερασπιση του Σταλιν μετα την απσοσταλινοποιηση της ΕΣΣΔ παρά με τον ιδιο τον …Μαο ή την Π. Ε … Και οτι συνεβαιν ε στην Γαλλια και τους εκει Μαοικους ..δεν ειχε την παραμικρη σχεση με τα εδώ ΚΑΙ ΤΟΥς ΕΔΩ ..Πλην της ΟΠΑ
    Σα να μιλατε για κατι αλλο..

  37. Αρνητικός
    8 Μαρτίου 2011 στο 3:42 πμ

    Αντώνης :

    Αρνητικός :
    @ Αντώνης
    Μήπως εχεις και κανένα φίλο γερμανολόγο να μας διαφωτήσει λίγο σχετικά με την εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση του Χίτλερ, γιατί υπάρχουν φήμες ότι δεν είναι αυτο που νομίζουμε…

    Παρακάμπτω την εντελώς άστοχη ειρωνεία και σε πληροφορώ ότι μπορείς να διαβάσεις τις θέσεις του Μπαντιού για το θέμα της άρνησης του Ολοκαυτώματος και του ιστορικού ρεβιζιονισμού.

    Καλά το είπες! Αν εξαιρέσουμε την εξολοθρευση των Εβραίων (που απ’ όσο ειμαι σε θέση να γνωρίζω, ετσι κι αλλιώς δεν υπήρχαν στην Κίνα) δεν μένουν και πολλές άλλες διαφορές (καμία για την ακριβεια) αναμεσα στο Χιτλερ και στο Μαο. Ετσι! Everybody is wearing a uniform (that’s fascism).

  38. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 8:45 πμ

    @ Αντώνης #34

    Η ΠΕ ήταν υπό την αιγίδα του Μάο συγκεκριμένα, ο οποίος είχε τεθεί στο περιθώριο από την κομματική ηγεσία λόγω και της παταγώδους αποτυχίας του οικονομικού του πλάνου.

    Και τι το διαφορετικό άραγε είχε πει η Καταστασιακή Διεθνής το 1967; Αντιγράφω από την ελληνική μετάφραση του κειμένου τους [ό.π., σελ. 8, 13 και 14 αντίστοιχα

    Αλλά πάντα στην γραφειοκρατία […] η εκκαθάριση ξεκινάει από τα πάνω.

    […]Όταν η τάση του Μάο άρχισε τη δημόσια επίθεσή της ενάντια στις στέρεες θέσεις των αντιπάλων της, κατεβάζοντας στους δρόμους τους φοιτητές και τα παιδιά των στρατιωτικών σχολών, δεν είχαν για αρχικό στόχο κανένα είδος «μορφωτικής» ή «πολιτιστικής» επανεκπαίδευσης των εργατικών μαζών, που ήταν ήδη πιεσμένες στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό μέσα στο ιδεολογικό κέλυφος του καθεστώτος.

    […] Ο βασικός σκοπός αυτής της πρακτικής ήταν να φανεί στους δρόμους, στην υπηρεσία αυτής της τάσης, η ιδεολογία του καθεστώτος, που είναι, εξ ορισμού μαοϊκή. Οι αντίπαλοι, μη μπορώντας να είναι οι ίδιοι άλλο από μαοϊκοί, βρίσκονταν έτσι αμέσως σε άσκημη θέση με το ξεκίνημα αυτής της διαμάχης.

    […] Μπορούμε λοιπόν να χαρακτηρίσουμε την πρώτη φάση αυτής της μάχης σαν μια σύγκρουση των επίσημων ιδιοκτητών της ιδεολογίας ενάντια στην πλειοψηφία των ιδιοκτητών του μηχανισμού της οικονομίας και του Κράτους.

    Ως προς αυτό, οφείλω να ομολογήσω το λάθος μου, όταν αναφέρθηκα στα προηγούμενα σχόλια στο «ενιαίο μέτωπο» ηγέτη-κράτους-στρατού-μηχανισμού-κόμματος.

    Αλλά από την άλλη:

    Για την αιτία του διχασμού του εσωτερικού της γραφειοκρατίας μπορούμε μόνο να πούμε με σιγουριά πως είναι ένα θέμα που έβαζε σε κίνδυνο την ίδια την κυριαρχία της άρχουσας τάξης εφ’ όσον, για να αντιμετωπίσουν, τα δύο μέτωπα, εντελώς αδιάλλαχτα, δεν φοβήθηκαν να ρισκάρουν άμεσα αυτό που ήταν η κοινή εξουσία της τάξης τους, βάζοντας σε κίνδυνο όλες τις υπάρχουσες συνθήκες της διοίκησής τους πάνω στην κοινωνία. […] Είναι σίγουρο πως η ρήξη αναφέρεται στη διαχείριση της οικονομίας. [Κ.Δ., ό.π., σελ. 10]

    Άρα συμφωνείς σήμερα απολύτως με όσα ανέφερε ήδη από το 1967 η Κ.Δ. Και, υποθέτω, επειδή δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, κι ο «μη-μαοϊκός» Μπαντιού συμφωνεί, με 45 χρόνια καθυστέρηση, με την Κ.Δ.

    Αν και το κεντρικό ζήτημα παραμένει:

    Η Π.Ε. ήταν επανάσταση ενάντια,

    Στην γραφειοκρατικοποίηση του κομμουνισμού, στην παγίωση κομματικών ελίτ σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, και άρα στον κομμουνισμό ως κρατικό καπιταλισμό.

    Αν καταλαβαίνω καλά, εννοείς ότι στην Κίνα υπήρχε κομμουνισμός αλλά η γραφειοκρατικοποίησή του και η παγίωση των κομματικών ελίτ ήταν αυτά που τον οδήγησαν στον κρατικό καπιταλισμό; Και πως η Π.Ε. ήταν μια «επανάσταση» ενάντια σ’ αυτή τη μετάβαση;

  39. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 8:56 πμ

    @ Nοσφερατος

    Έχετε απόλυτο δίκιο. Ο υπαρκτός μαοϊσμός της δεκαετίας του ΄70 στην Ελλάδα, αφορούσε πράγματι περισσότερο την υπεράσπιση του Στάλιν και του σταλινισμού παρά οτιδήποτε άλλο. Βέβαια, κάποιοι [αν όχι όλοι] από τους «υπαρκτούς μαοϊκούς» της εποχής ήταν και υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν τις θέσεις της Κίνας για την εισβολή της στο Βιετνάμ, ή τις θέσεις της υπέρ ενός καθεστώτος Χομεϊνί στο Ιράν.

    Από την άλλη, πρέπει να τους αναγνωρίσουμε και το ελαφρυντικό, ότι η όποια άνθιση του μαοϊκού κινήματος στην Ελλάδα, μετά τη μεταπολίτευση, συνέπεσε σχεδόν με το θάνατο του Μάο [Σεπτ. 76], οπότε η «ιδεολογικοπολιτική» πάλη σε διεθνές επίπεδο έγινε ένα κουβάρι [συμμορία των 4, αποσκίρτηση του Εμβέρ Χότζα, και πάει λέγοντας].

    Δυστυχώς, και αυτή η πλευρά της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας δεν πρόκειται να απασχολήσει ποτέ και κανέναν.

  40. Αρνητικός
    8 Μαρτίου 2011 στο 12:06 μμ

    Αντώνης :

    Αρνητικός :
    @Αντώνης
    (Τωρα το είδα αυτό για τους καταστασιακούς)
    Οι καταστασιακοί, λοιπόν, χρήζουν κριτικής για πολλά πράγματα, αλλά όχι επειδή γιουχάρισαν τον Τσάπλιν. Μα ταινίες είναι αυτες που έβγαζε? Α πα πα. Αν θες να δεις καμιά ταινία της προκοπής δες Τζάρμους (το Gost D og, για παράδειγμα)

    Ό,τι να ναι. Προφανώς δεν έχεις ιδέα για το στάτους του Τσάπλιν στην προπολεμική ευρωπαϊκή αριστερά και νομίζεις ότι μιλάμε για σινεμά και ταινίες που μας αρέσουν.

    Ό,τι να ‘ναι. Αυτό ξαναπές το. Εσύ δεν γνωρίζεις προφανώς το «στάτους» (στάτους? Από το «state» η μήπως από το statism?) του Τζάρμους στην σύγχρονη δυτικομαρξιστική/αντιεξουσιαστική αριστερά: «He who thinks he is bigger than the rest must go to the cemetery». Και όποιος δηλαδή έχει «στάτους» (το πιασα το υπονοούμενο, θες να πεις ότι και ο πατερούλης είχε «στάτους», ε? ΕΙΧΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ) είναι υπεράνω κριτικής? Ακου να δεις..

  41. Χρηστος Κ.
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:08 μμ

    Η πρωταρχικη ερωτηση που θα ηθελα να κανω εγω ειναι αν στην Κινα οικοδομηθηκε καποιου ειδους σοσιαλισμος στα χρονια της παντοκρατοριας του Μαο προ ΠΕ. Γιατι για μενα η ΠΕ μονο επανασταση δεν ηταν. Οπως και το πολιτικο υβριδιο που επικρατησε στη Κινα μετα το 1949 μονο σοσιαλισμος δεν ηταν.
    Χρηστος Κ. (ο πασιγνωστος ιντερνετικα αλλα και δημοσια κατα Omadeon)

  42. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:33 μμ

    @ dkoss

    Γράφετε στο σχόλιο #20:

    Για παράδειγμα, για τη σχέση Μπαντιού με Ντεμπόρ δες. το εγκωμιαστικό άρθρο τού Μπαντιού με τίτλο «Un homme qui ne cède pas» (για το In girum imus nocte…). Παραθέτω μια δυο φράσεις[…]

    Φευ! Τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία. Ιδού πώς είχε χαρακτηρίσει ο Γκυ Ντεμπόρ τον Αλαίν Μπαντιού:

    «Δραπέτη του διανοητικού ζωολογικού κήπου της Βενσέν.»

    Το αναφέρει εδώ ο Michel Prigent του Principia Dialectica [στο πρώτο σχόλιο] δίχως αναφορά στην πηγή. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός υπάρχει και καταγεγραμμένος στο βιβλίο του Jean-François Martos, «Sur l’interdiction de ma Correspondance avec Guy Debord» [σ. 28], που δυστυχώς βρήκα μόνον στο books.google ως μια απλή αναφορά:

    Ασεβής ο αείμνηστος. Ασεβής…

  43. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:42 μμ

    @ Χρηστο Κ. [τον πασίγνωστο ιντερνετικά κ.ο.κ.]

    Στο ερώτημα απαντούν μόνον οι «μη-μαοϊκοί» ή και οι υπόλοιποι;

  44. dkoss
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:42 μμ

    @ράκος
    Συγνώμη και πάλι για την όποια κατάχρηση της φιλοξενίας αλλά το τελευταίο σχόλιο είναι γελοίο [μια ανέκδοτη, απόκρυφη (χρονικά απροσδιόριστη;) παραπομπή μέσω ενός λιβελογράφου]. Δεν πρόκειται να συνεχίσω τη συζήτηση στο επίπεδο αυτό (θα μπορούσα να κατασκευάσω «ρήσεις» Ράκου ή Αρνητικού και να αποδείξω ό,τι μου κατέβει). -Επιπλέον, τα περί Τσάπλιν είναι καθαρές ανοησίες. Όσον για Αγκάμπεν, θα σε παρακαλούσα να ρίξεις μια ματιά σε όσα κείμενα μετέφρασα πρόσφατα σε σχέση με την αναφορά στο «in girum imus» [καλοπροαίρετα σχόλια είναι πάντα ευπρόσδεκτα].

  45. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 1:59 μμ

    @ dkoss

    Παρακαλώ! Τι λέτε! Αλίμονο!

    Πάντως ένα μικρό ερώτημα παραμένει. Εξαιρετικά τα όσα εγκωμιαστικά αναφέρουν οι Μπαντιού και Αγκάμπεν για τον Ντεμπόρ. Ποια ήταν, όμως, η άποψη του Ντεμπόρ για τον Μπαντιού; [με τον οποίο ήταν και συγκαιρινοί (ο πρώτος 5-6 χρόνια μεγαλύτερος απ’ τον δεύτερο)]

    Για τον Αγκάμπεν, λόγω διαφοράς ηλικίας, μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει κάποια αναφορά.

  46. Χρηστος Κ.
    8 Μαρτίου 2011 στο 2:19 μμ

    @ Ρακος. Το ερωτημα απευθυνεται σε ολους. Αν και μερικοι σχολιαστες σου θεωρω οτι ειναι πολυ υψηλοι για να κατεβουν τοσο χαμηλα και να απαντησουν.

  47. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 2:36 μμ

    @ Χρηστος Κ.

    Η άποψή μου είναι γνωστή, αλλά, εν πάση περιπτώσει, την επαναλαμβάνω: συμφωνώ με τα όσα λες στο σχόλιο #41.

    @ Όλους

    Πάντως η συζήτηση για όλα αυτά [και για πολλά άλλα, που «γεννήθηκαν» εδώ μέσα] συνεχίζεται εδώ.

    Για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε καλύτερα εκεί τη συζήτηση, ρίξτε μια ματιά σ’ αυτό το σχόλιο και σ’ αυτό [είχα κόψει το δεύτερο, το επανέφερα για… ιστορικούς λόγους], από τα οποία ξεκίνησαν όλα.

    Κι αν έχετε την υπομονή να διαβάσετε και τα όσα ακολούθησαν αυτά τα σχόλια, δεν θα έχετε, υποθέτω, κι εσείς την απορία, όπως κάποιοι άλλοι, γιατί ασχολήθηκα σ’ αυτό το ποστ με τον Μπαντιού…

  48. Χρηστος Κ.
    8 Μαρτίου 2011 στο 2:39 μμ

    @ Ρακος που να δουμε τα σχολια σου? Δεν εχει κανενα λινκ.

  49. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 2:47 μμ

    @ Χρηστος Κ.

    Συνήθως δημοσιεύω το σχόλιο, και αν έχω να προσθέσω λινκς, έντονα κ.λπ. τα προσθέτω αμέσως μετά, γι’ αυτό υπάρχει ένα χρονικό χάσμα κάποιων λεπτών. Τώρα είναι εντάξει.

  50. Χρηστος Κ.
    8 Μαρτίου 2011 στο 2:58 μμ

    Οκ τα ειδα τωρα. Που λεει ο λογος τα ειδα. Καλα εισαι τρελος που θα καθισω να διαβασω τα σεντονια που εχουν γραφει? Δεν ειμαι και στον Κορυδαλο για να το κανω.
    Εχω ενα ζητημα με τους καταστασιακους αλλα δεν ειναι της παρουσης.
    Δες αυτο το κειμενο αν θες, http://rnbnet.gr/details.php?id=2029

  51. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 3:29 μμ

    Γιατί όχι; Παρουσιάζουν ενδιαφέρον και απαντούν σε ένα σωρό ερωτήματα που δεν έχουν καν τεθεί.

    Το εξομολογούμαι: ούτε στον Λακάν έχω εντρυφήσει. Ντρέπομαι, αλλά…

    Πάντως, στο πρώτο σχόλιο εκεί, ο τίτλος της ταινίας έχει αποδοθεί λάθος: δεν είναι «κόκκαλα», αλλά «τούβλα» ή μάλλον «τσιμεντόλιθοι».

  52. Ράκος Κουρελάριος
    8 Μαρτίου 2011 στο 3:36 μμ

    Επειδή η γνώμη του Αλαίν Μπαντιού για τον Γκυ Ντεμπόρ μετράει, για κάποιους, πολύ περισσότερο από τη γνώμη του Ντεμπόρ για τον Μπαντιού, και

    Επειδή θέλω να εφοδιάσω με επιχειρήματα εκείνους που θεωρούν πως αυτό το μπλογκ δεν είναι του επιπέδου τους, ιδού ακόμη ένας λιβελογράφος ο οποίος είχε χαρακτηρίσει τον Μπαντιού, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως

    μαοϊκό ψοφίμι

    Δυστυχώς, δυστυχέστατα, για το επίπεδο αυτού του μπλογκ, που καταφεύγει σε λιβελογράφους, εκείνος που χαρακτήρισε τον Μπαντιού «μαοϊκό ψοφίμι» ήταν ο ίδιος ο Ντεμπόρ:

    from Guy Debord
    To Jacques Le Glou
    15 November 1982
    Dear Jacques:

    One has still not seen the putsch [in Spain] come: lost in route, but perhaps lost for everyone.

    Attached[1] is a beautiful example of the supercession of polemics. There is actually nothing to say by way of response to these cunts; they quite demolish themselves and reciprocally (to really taste the salt in this mezcal, I believe that you cannot overlook the fact that [Alain] Badiou was and remains Maoist carrion).

    Quite amicable,
    Guy

    [1] Rubbish and debris displayed upon the release of the film «In girum imus nocte et consumimur igni,» by different authorized sources (October, 1982) which gathered together fourteen reviews that were published in the press in 1981. [Translator’s note: though completed in 1978, Debord’s last film, In girum imus nocte et consumimur igni was first screened in May 1981 at three theaters in the Latin Quarter in Paris. These screenings seem to have lasted at least until September 1981. On 29 September 1981, Debord wrote to Gerard Lebovici that, at the Cinema Le Contrescarpe, «our audience grows . . . slowly but inexorably!»]

    (Published in Guy Debord Correspondance, Vol 5: Janvier 1979-Decembre 1987 by Librairie Artheme Fayard, 2006. Translated from the French by NOT BORED! May 2007. Footnotes by Alice Debord, except where noted.)

    Πηγή: http://www.notbored.org/debord-15November1982.html

    Και δυο λόγια για τον παραλήπτη της επιστολής: Jacques le Glou – In Memoriam

  53. Αντώνης
    8 Μαρτίου 2011 στο 3:38 μμ

    Δεν είχα δει την άποψη του Μπαντιού για τον Ντεμπόρ, αλλά προσωπικά φοβούμαι ότι θα διαφωνήσω. Τον θεωρώ πολύ δευτερεύουσας σημασίας διανοητή, με μηδενική πρωτοτυπία στην σκέψη του και ασήμαντη προσφορά. Ο Λεφέβρ είναι κατά πολύ σημαντικότερος από οποιονδήποτε των καταστασιακών για μένα.

    Οπότε δέχομαι με στωϊκότητα του μύδρους κατά Μπαντιού, δεν με ενοχλούν καθόλου.

    Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μιλήσω για την Κίνα προ ΠΕ: όχι για το αν ήταν σοσιαλιστική ή όχι (γιατί αυτό προϋποθέτει κάποιου είδους άρρητη συμφωνία για το τι δεχόμαστε να εγκρίνουμε ως «σοσιαλισμό», κάτι που δεν υπάρχει) αλλά για το ποιος ήταν αναλυτικά ο χαρακτήρας της οικονομίας και των ταξικών σχέσεων σε σχέση με το προεπαναστατικό παρελθόν.

    Για την ΠΕ μπορώ να προτείνω πηγές άλλες από τον Μπαντιού αν κάποιος ενδιαφέρεται να μελετήσει.

  54. Νοσφερατος
    8 Μαρτίου 2011 στο 3:58 μμ

    σε οτι αφορά στην Πολιτιστική επανασταση στην Κινα να πώ τα εξής :
    α) εγιναν ελαχιστες συζητησεις γιαυτήν στην ελλάδα του 70 ακομα και μέσα στο ελληνικό μαοικό κινημα . Υπηρχε ενα τεραστο ελλειμα πληροφορησης αλλά και ενα ταμπου ..και καθολου ενδιαφερον τουλαχιστονως τα 78
    β) το ιδιο με την ανοδο του Τεγκ. παλι ταμπου. Παντως η ανοδος του Τεγκ συνοδευτηκε και απο μια εντονη κριτική στην Πολτιστική επανασταση…

    γ) το ενδιαφοερον αρχισε για την Πολιτιστικη Ε οταν ακριβώς το εδω μαοικο κινημα στον φοιτητικό του χωρο τουλαχιστο αρχισε να επηρρεαζεται απο ιδεες των αναρχο -αυτονομων .. Μιλαω για το κινημα εναντια στο νομο 815 απο το 1978 και μετα
    – Υπηρχε ταυτοχρονο ενδιαφερον και για τον Μαη του 68 .. Εγινε λοιπόν ενα περιεργο μπερδεμα και η Π. Ε μεταφραστηκε σαν κατι πουεμοιαζε με τον ..Μαη του 68.

    εκ των Υστερων λεω τι πιτσευω τωρα πια μετα τριαντα τοσα χρόνια : Σιγουρα η Π. ε ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΠΛΛΑ ΚΟΙΝΆ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΕ μΥΘΟ ΤΗς .
    αλλά ουτε και με την εκ των υστερων Γελοιογραφια της- . Και αυτο μου ειναι απολυτως Βεβαια .. Δεν ηταν οπως τηνφανταζομασταν αλλά ουτε και οπως την κατηγορουνε .
    ηταν κατι αλλο που για μένα τουλαχιστον παραμένει μια σκοτεινή και αγνωστη περιοχή -και εντος μου.

  55. OMADEON
    8 Μαρτίου 2011 στο 6:05 μμ

    Ενδιαφέροντα πράματα λέει πολύς κόσμος σε αυτή τη συζήτηση, αλλά…

    1) Θεμελιώθηκε σε κάτι πολύ αμφιλεγόμενο, πιθανώς και άτοπο. (και «από ψευδή πρόταση τα πάντα έπονται»).

    2) Ενίοτε σε μια ‘λογική’ του στυλ «στη Ναζιστική Γερμανία φορούσαν στολές, στην Κίνα του Μάο φορούσαν στολή, άρα ο Μάο ισούται με τον Χίτλερ» (και ο χωροφύλακας μπουζούκι ήτανε, ναι ναι…) χαχαχα (και ΤΙ να πούμε για το… MacDonald’s?)

    3) Ενίοτε και σε μια ‘λογική’ του στυλ «Ο Μπαντιού είπε καλά λόγια για κάποιον που τον έλεγε δραπέτη ζωολογικού κήπου, αλλά ο δεύτερος την… είχε πιο μεγάλη» (τη γνώμη του) χαχαχα

    ΟΚ, feel free, αλλά δόθηκε ένα αρκετά… μπαγιάτικο λινκ, στο blog μας, για το σημείο «όπου συνεχίζεται η συζήτηση». Ενα πιο φρέσκο λινκ είναι αυτό:
    http://omadeon.wordpress.com/2009/10/30/jstreet-and-the-blooodless-jewish-revolution/#comment-47652 (προς/για τον Κουρελάριο)
    (και για όσους… αντέχουν το διάβασμα, δείτε πιο πριν και πιο μετά).

    Κάτι ακόμη. Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ μαοϊκός, ούτε μέλος κόμματος. Την «κοινωνία του θεάματος» τη διάβασα από… ΔΩΡΕΑΝ πολυγραφημένη αγγλική της μετάφραση, το 1976, σε… κοινόβιο του Λονδίνου (όπου ζούσα τότε). Μεγάλο μέρος της ζωής μου ήταν εκτός Ελλάδος. ΔΕΝ με ενδιαφέρουν τα λάθη ή και η δαιμονοποίηση κανενός, όσο οι απόψεις που στέκουν σήμερα, στο παρόν. Από υπεροψίες ΔΕΝ σκαμπάζω.

    Over and out (for today) 🙂

  56. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 1:06 πμ

    Αντώνης :

    Δεν είχα δει την άποψη του Μπαντιού για τον Ντεμπόρ, αλλά προσωπικά φοβούμαι ότι θα διαφωνήσω. Τον θεωρώ πολύ δευτερεύουσας σημασίας διανοητή, με μηδενική πρωτοτυπία στην σκέψη του και ασήμαντη προσφορά. Ο Λεφέβρ είναι κατά πολύ σημαντικότερος από οποιονδήποτε των καταστασιακών για μένα.

    Διανοητής είναι κάποιος ο οποιος γράφει ωραία πραγματάκια. Αυτός ο οποίος αυτά τα ωραία πραγματάκια τα χρησιμοποιεί για να αλλάξει την κοινωνία ειναι επαναστάτης. Ο Λεφέβρ ανήκει στην πρώτη κατηγορία, ο Ντεμπόρ στη δεύτερη. Ο Μπαντιού σε καμία απο τις δύο.

  57. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 10:41 πμ

    Κάτι ακόμη, σημαντικό…
    Τόσο ο Moishe Postone, όσο και το blog Principia Dialectica δηλώνουν ότι ανήκουν στην Αριστερά. Αποτελεί μεγάλο… σουρεαλιστικό «βίτσιο» (σεβαστό βέβαια) το να βασίζεται κάποιος τόσο πολύ σε αυτούς και _ταυτόχρονα_ να υποστηρίζει με τόσο πολύ πάθος ότι [1] «δεν είμαι αριστερός», αλλά επίσης… [2] «είμαι αντικαπιταλισής» και «τάσσομαι υπέρ της κατάργησης ΚΑΘΕ ταξικής διαφοράς» (=ΟΡΙΣΜΟΣ της αριστεράς).

    Σέβομαι ΟΛΑ τα «βίτσια», αφού -άλλωστε-… έχω κι εγώ μερικά! χαχαχα

  58. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 10:45 πμ

    @Αρνητικέ
    ΣΙΓΑ μην είσαι επαναστάτης. Εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει… αντισημιτική ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κατά του… Ισραήλ σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης του Κόσμου, αλλά -ταυτόχρονα- ότι.. όποιος μιλάει για Διεθνή Ελίτ είναι… συνωμοσιολόγος που ισοδυναμεί με… αντισημίτη.

    Κουρελάριε… πρόσεχέ τον, αυτό τον πιτσιρικά (-δεν εξηγείται αλλιώς η στάση του παρά μόνο λόγω ηλικίας). Εγώ πάω για κάνα μπάνιο και ΔΕΝ σε ενοχλώ άλλο!!! χαχαχα

  59. Ράκος Κουρελάριος
    9 Μαρτίου 2011 στο 11:16 πμ

    Castilla miserable, ayer dominadora,
    envuelta en sus andrajos desprecia cuanto ignora […]

    Castilla miserable, ayer dominadora,
    envuelta en sus harapos desprecia cuanto ignora.

    El sol va declinando. De la ciudad lejana
    me llega un armonioso tañido de campana
    —ya irán a su rosario las enlutadas viejas—.
    De entre las peñas salen dos lindas comadrejas;
    me miran y se alejan, huyendo, y aparecen
    de nuevo ¡tan curiosas!    … Los campos se obscurecen.
    Hacia el camino blanco está el mesón abierto
    al campo ensombrecido y al pedregal desierto.

    _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

    Caminante, son tus huellas
    el camino y nada más;
    Caminante, no hay camino,
    se hace camino al andar.
    Al andar se hace el camino,
    y al volver la vista atrás
    se ve la senda que nunca
    se ha de volver a pisar.
    Caminante no hay camino
    sino estelas en la mar.

    Antonio Machado [1875-1939]

  60. Χρηστος Κ.
    9 Μαρτίου 2011 στο 11:19 πμ

    Omadeon, ειπες κατι σε αλλο ποστ και αφησες υπονοουμενα. Σε συνεχεις ερωτησεις μου κανεις τον πελαργο. Θεωρεις οτι ειναι εντιμο αυτο? Ακομα κι αν εχεις κανει λαθος μπορεις να το παραδεχτεις για να ξεκαθαρισει αυτο περι διασημοτητας. Αναμενω.

  61. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 11:38 πμ

    OMADEON :

    2) Ενίοτε σε μια ‘λογική’ του στυλ “στη Ναζιστική Γερμανία φορούσαν στολές, στην Κίνα του Μάο φορούσαν στολή, άρα ο Μάο ισούται με τον Χίτλερ” (και ο χωροφύλακας μπουζούκι ήτανε, ναι ναι…) χαχαχα (και ΤΙ να πούμε για το… MacDonald’s?)

    Αν θες να δεις τη λογική της σχέσης uniforms και καπιταλισμού ρίξε μια ματιά σ’ αυτό (τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο) http://arnetiko.blogspot.com/2011/03/robert-kurz.html. Shalom

  62. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 12:48 μμ

    OMADEON :

    @Αρνητικέ
    ΣΙΓΑ μην είσαι επαναστάτης. Εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει… αντισημιτική ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κατά του… Ισραήλ σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης του Κόσμου, αλλά -ταυτόχρονα- ότι.. όποιος μιλάει για Διεθνή Ελίτ είναι… συνωμοσιολόγος που ισοδυναμεί με… αντισημίτη.
    Κουρελάριε… πρόσεχέ τον, αυτό τον πιτσιρικά (-δεν εξηγείται αλλιώς η στάση του παρά μόνο λόγω ηλικίας). Εγώ πάω για κάνα μπάνιο και ΔΕΝ σε ενοχλώ άλλο!!! χαχαχα

    Δεν εχω πει πουθενά ότι υπάρχει συνωμοσία κατά του Ισραήλ. Εχω πει αντιθετα ότι ο «αντισημιτισμός είναι μια βολική για τον καπιταλισμό κοινωνιολογία». Νέος («πιτσιρικάς») είναι αυτός που έχει νέες ιδέες. Ατυχώς για κάποιους το μυαλό τους γερνάει πριν (ή μαζί με) το σώμα τους.

  63. Αντώνης
    9 Μαρτίου 2011 στο 1:29 μμ

    Αρνητικός :

    Αντώνης :
    Δεν είχα δει την άποψη του Μπαντιού για τον Ντεμπόρ, αλλά προσωπικά φοβούμαι ότι θα διαφωνήσω. Τον θεωρώ πολύ δευτερεύουσας σημασίας διανοητή, με μηδενική πρωτοτυπία στην σκέψη του και ασήμαντη προσφορά. Ο Λεφέβρ είναι κατά πολύ σημαντικότερος από οποιονδήποτε των καταστασιακών για μένα.

    Διανοητής είναι κάποιος ο οποιος γράφει ωραία πραγματάκια. Αυτός ο οποίος αυτά τα ωραία πραγματάκια τα χρησιμοποιεί για να αλλάξει την κοινωνία ειναι επαναστάτης. Ο Λεφέβρ ανήκει στην πρώτη κατηγορία, ο Ντεμπόρ στη δεύτερη. Ο Μπαντιού σε καμία απο τις δύο.

    Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιμένουμε σε μια στείρα και άχρηστη αντιπαράθεση.
    Απολογούμαι για την κατάχρηση χώρου. Προσπάθησα να συνεισφέρω εποικοδομητικά όσο μπορούσα.

  64. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 1:31 μμ

    @Rakos (σχόλιο 59)
    Thank… Goddess,
    that Google translator works well for Spanish (with _some_ corrections)
    And thank… YOU, from the bottom of my heart,
    for the BEAUTIFUL, all-revealing POEM you’ve given:

    (Oh) miserable Castille, all-dominant yesterday,
    wrapped in rags despised and ignored […]
    Castilla miserable, dominating yesterday,
    wrapped in rags it/you[?] despise[s] and ignore[s] [which is correct???]

    The sun is setting In the distant city I get a smooth bell-ringing
    -and go to their bereaved old-Rosary-
    the two beautiful rocks weasel out,
    I look and turn away, run,
    and appear again so curious!
    …
    Fields are obscured.
    The white road is open to the inn
    and the field overshadowing the stony desert.

    (Oh) Wanderer, your footsteps are the (only) road and nothing else.
    (Oh) Traveler, the road is made by walking.
    When walking the path, and upon glancing behind
    one sees the path that has never walked again.
    Oh Traveler, there is nothing
    but waves in the sea.

    Antonio Machado [1875-1939]

    @Χρήστο Κ. (σχόλιο 60)
    Καθυστέρησα το μπάνιο μου, αλλά… επειδή πιέζεις, ΚΑΠΟΥ σε αυτή τη συζήτηση, είχα ΗΔΗ απαντήσει έμμεσα πριν ΜΕΡΕΣ, σε αυτό που (ξανα-)ρωτάς επίμονα. Βρες το! 🙂
    And try… Colgate – ™ :mrgreen: πριν αμφισβητήσεις την εντιμότητά μου!

    ok, ok,
    ____ Οσοι δεν θέλουν… ΞΕΝΕΡΩΜΑ μεγάλο, ας μη διαβάσουν πιο κάτω_____
    @Αρνητικέ (σχόλιο 61)
    Κομίζεις γλαύκα στην Αθηνά. Τον Kurz τον διαβάζω και χωρίς εσένα. Και χωρίς αυτόν, η ομοιομορφία είναι ΠΡΟΦΑΝΗΣ αυταρχική τυποποίηση, που θυμίζει production line industry. Πάσχει όμως η «ΛΟΓΙΚΗ» που εφαρμόζεις,
    στις ιδέες που λατρευεις και προσκυνάς σαν… νεοφώτιστος πιτσιρικάς! 🙂

    Υπενθυμίζω τις δηλώσεις σου περί Ισραήλ:

    Αρνητικός:

    Το τουρκικό κράτος έχει κάνει τα πάνδεινα στους Κούρδους. Γιατί δεν βγαίνει κανα μπανεράκι στα μπλογκς παγκοσμίως “Boyccot Turkey”? Ένα καράβι για το Κουρδιστάν?(δεν έχει λιμάνι?). Η Ρωσία τα ίδια στους Αβγανούς πριν τα States. H Κίνα στο λαό της. Το ερωτηματολόγιο αυτο θα μπορούσε να τραβήξει πολύ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: γιατί το Ισραήλ?

    Και το κρισιμότερο? γιατί αυτή η εστίαση προωθείται από τα κυριαρχα ΜΜΕ? Ε?

    (Την «επαναστατική θέση» του, ότι ΚΑΘΕ ιδέα για Διεθνή Ελίτ είναι «συνωμοσιολογία» ισοδύναμη με «αντισημιτισμό», ο Αρνητικός την ανάπτυξε σε άλλο σχόλιο).

  65. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 1:45 μμ

    Υ.Γ.

    @Χρήστο Κ. επειδή… στ λυπαμαι να ψάχνεις, δες το σχόλιο #10.

    @Προβλέψιμε νεοφώτιστε ψευδο-καταστασιακέ Negativo, σε κόβω για… 65 χρονών στο _μυαλό_. Τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ πιτσιρικάδες τους καταλαβαίνω ΚΑΙ τους στηρίζω, π.χ. ο Dennis που γράφει στο blog μας, είναι εικοσάχρονος. Επιπλέον… ακούω ΚΑΙ συνθέτω TRANCE! haha

  66. Χρηστος Κ.
    9 Μαρτίου 2011 στο 2:36 μμ

    Omadeon I tried colgate but it didn’t do any good.
    Στη σχολη των πρακτορων ΘουΒου θα εκανες θραυση. Κι ελεγα κι εγω ρε παιδι μου μα μοιαζω τοσο πολυ του Κωστα που με μπερδευουν. Ή ειμαι σχιζοειδης προσωπικοτητα και αλλαζω περσονες στο διαδικτυο. Λοιπον φιλε η πολυ συνομωσιολογια σου εχει θολωσει τα ματια. Το ονομα μου ειναι Καραγιαννιδης Χρηστος, μενω στη Δραμα και ειμαι μελος του ΣΥΝ. Για να μη βαζεις και ψαχνουν διαφοροι και σε κουραζω. Ολα τα υπολοιπα ειναι αποκυηματα της προχω φαντασιας σου. Ζητα τωρα κι ενα συγνωμη για τις μπουρδες που εγραψες για μενα.
    Υ.Γ. Ενταξει ο αλλος με ειχε κανει στελεχος του ΠΑΣΟΚ εσυ τα πηγες καλυτερα.
    Υ.Γ. Με τρωει να μιλησω και γι’αλλα συμβαντα αλλα θα το αποφυγω προς το παρον.

  67. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 3:30 μμ

    @Omadeon

    Μας πιασανε! χαχαχαχαχα

    Χρηστος Κ. :

    Omadeon I tried colgate but it didn’t do any good.
    Στη σχολη των πρακτορων ΘουΒου θα εκανες θραυση. Κι ελεγα κι εγω ρε παιδι μου μα μοιαζω τοσο πολυ του Κωστα που με μπερδευουν. Ή ειμαι σχιζοειδης προσωπικοτητα και αλλαζω περσονες στο διαδικτυο. Λοιπον φιλε η πολυ συνομωσιολογια σου εχει θολωσει τα ματια. Το ονομα μου ειναι Καραγιαννιδης Χρηστος, μενω στη Δραμα και ειμαι μελος του ΣΥΝ. Για να μη βαζεις και ψαχνουν διαφοροι και σε κουραζω. Ολα τα υπολοιπα ειναι αποκυηματα της προχω φαντασιας σου. Ζητα τωρα κι ενα συγνωμη για τις μπουρδες που εγραψες για μενα.
    Υ.Γ. Ενταξει ο αλλος με ειχε κανει στελεχος του ΠΑΣΟΚ εσυ τα πηγες καλυτερα.
    Υ.Γ. Με τρωει να μιλησω και γι’αλλα συμβαντα αλλα θα το αποφυγω προς το παρον.

    υγ
    Η υπερεθνική ελίτ εχει και Τσιγγάνους (εκτός απο Εβραίους)…χαχαχαχα

  68. Ράκος Κουρελάριος
    9 Μαρτίου 2011 στο 3:43 μμ

    @ Αντώνης #63

    Η αντιπαράθεση μόνον στείρα και άχρηστη δεν υπήρξε. Αλλά, προφανώς, δεν υπάρχει κανένας λόγους να επιμένουμε.

    Καμία κατάχρηση. Σ’ ευχαριστούμε για την εποικοδομητική συνεισφορά σου.

  69. Ράκος Κουρελάριος
    9 Μαρτίου 2011 στο 3:51 μμ

    @ Χρηστος Κ.

    Γιατί, ρε φίλε [συγνώμην για το «ρε»], συστήνεσαι εδώ μέσα; Τώρα με υποχρεώνεις να σου συστηθώ κι εγώ στέλνοντάς σου e-mail. Στερώντας έτσι την -αμφίβολη- χαρά από κάποιους να αποκαλύψουν δημοσίως το ποιόν μου. Γιατί;;;

  70. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 3:54 μμ

    @Αρνητικέ

    Η υπερεθνική ελίτ εχει και Τσιγγάνους (εκτός απο Εβραίους)…χαχαχαχα

    Πολύ γνωστά cheap trick. Η πλήρης απάντησή μου είναι εδώ:

    Η άγνωστη Αναίμακτη Εβραιο-Αμερικανική Επανάσταση (JStreet and the Bloodless Jewish Revolution in the U.S.)


    (και σε ΤΙΠΟΤΕ απολύτως δεν αντέταξες σοβαρό επιχείρημα. Στά’πε κι ο Αντώνης)

    @Χρήστο Κ
    No problem, αλλά… -για κάθε πρακτικό σκοπό- ΟΛΕΣ οι απόψεις που έχεις εκφράσει, είναι του ΠΟΛΥ γνωστού σε ΠΟΛΛΑ blog σχολιαστή Κώστα Κ. (Καλλωνιάτη)
    ΤΙ άλλο είπα για σένα που σε… πρόσβαλλε ή σε μείωσε? Μήπως είσαι παρεξηγιάρης?
    Για ΤΙ ακριβώς ζητάς και ρέστα ή συγνώμη?

    @Κουρελάριε

    Η αντιπαράθεση μόνον στείρα και άχρηστη δεν υπήρξε.

    ΚΑΙ ναι ΚΑΙ όχι. Π.χ. για τα πολύ υψηλά standards του μπλογκ Radical Desire, αλλά ΚΑΙ για όσους απαιτούν ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, έγιναν πολλά φάουλ, δυσανάλογα πολλά και μεγάλα ως προς το όφελος. Παρόλ’ αυτά, το όφελος ΕΙΝΑΙ υπαρκτό, αν μη τι άλλο για μένα που ξεκαθάρισα μερικές μπούρδες του Αρνητικού πολύ καλά (και τις δικές σου ιδέες επίσης, που ΔΕΝ ειναι φυσικά μπούρδες).

  71. Χρηστος Κ.
    9 Μαρτίου 2011 στο 3:56 μμ

    Για να στερησω την χαρα του αστυνομου Σαϊνη aka Omadeon. Δεν εχω κανενα προβλημα να συστηθω αυτη τη φορα ομως το εκανα γιατι και η χαζομαρα εχει τα ορια της. Αν μου πεις τα στοιχεια σου σε διαβεβαιω οτι δε θα τα δωσω στον Εσελον. Μονο στον φιλο τον Omadeon θα τα πω για να μην βασανιζεται τζαμπα.

  72. Ράκος Κουρελάριος
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:08 μμ

    @ Χρηστος Κ.

    Μα τα ξέρει! Και το Έσελον [υποθέτω – τι διάολο;!] και ο Omadeon…

  73. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:12 μμ

    @Κώστα…ε…. Χρήστο Κ, ρίχτου κι εσύ κάνα μπινελίκι του… μικρού Αρνητικού ρατσιστή, που -εμμέσως πλην σαφώς- ΥΠΟΝΟΗΣΕ ότι είσαι… Γύφτος! 🙂 ΧΑ ΧΑ ΧΑ….. (σχόλιο #67)

    (ΔΕΝ γουστάρετε λογική? 😉 Εεε τότε, πάρτε με το κιλό… Παράλογο !)

  74. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:15 μμ

    @Χρήστο Κ.
    ΔΕΝ εγγυώμαι ότι είμαι αλάνθαστος. Στην άλλη συζήτηση είχα ΑΠΛΩΣ προσπαθήσει να σας φέρω ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ, μέσω μιας απόπειρας να καταδείξω ότι οι απόψεις του Κουρελάριου και οι δικές σου δεν διέφεραν τόσο πολύ. ΔΕΝ ξέρω ΠΩΣ μου κόλλησ στο μυαλό ότι είσαι ο Καλλωνιάτης, αλλά… μάλλον έχετε και ομοιότητα στο στυλ γραφής. Συμβαίνουν αυτά…

  75. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:21 μμ

    (και στην τελική ΔΕΝ ζήτησα αποκάλυψη επιθέτου. Ενα απλό «λάθος κάνεις» ΑΡΚΕΙ…)

  76. Χρηστος Κ.
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:28 μμ

    Omadeon δεν θα με πειραζε κατι σε ολα αυτα αν δεν υπονοουσες οτι αλλαζω περσονες στο δικτυο και μιλω με διαφορετικα ονοματα. Τεσπα ελυθει η παρεξηγησης παμε γι’αλλα. Δεν εχω κατι με τους τσιγγανους ή τους γυφτους οποτε δε πειραζει να με αποκαλουν ετσι. Στην υπερεθνικη ελιτ δεν ανηκω οποτε καλο ειναι να αποφευγεται η συνδεση με τοιουτους τυπους. Ειμαι κοντα στην αποψη του Καλωνιατη και του Μηλιου κι εχω ακουσει μυρια οσα. Ξερω οτι διαφωνεις μ’αυτους οχι με τον ευγενικοτερο τροπο παντα. Οπως επισης εχω διαβασει και χυδαιοτητες απο αποχωρησαντες απο μπλογκ αλλα δυστυχως δεν μπορεσα να σχολιασω. Οπως και τωρα εξαλλου οπου συνεχιζω να ειμαι αποκλεισμενος.
    ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΖΗΤΗΣΑ ΤΗΝ ΣΥΓΝΩΜΗ.
    Καλα δεν καιγομαι κιολας δεν ειμαι και κανα ψωνιο να πιστευω στο υψηλο μου μυαλο.

  77. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 4:54 μμ

    OMADEON :

    @Κώστα…ε…. Χρήστο Κ, ρίχτου κι εσύ κάνα μπινελίκι του… μικρού Αρνητικού ρατσιστή, που -εμμέσως πλην σαφώς- ΥΠΟΝΟΗΣΕ ότι είσαι… Γύφτος! ΧΑ ΧΑ ΧΑ….. (σχόλιο #67)

    «Ο Τσιγγάνοι εχουν δίκιο όταν λενε οτι «η αλήθεια πρεπει να λέγεται μόνο στη γλώσσα μας. Σ’ αυτή του εχθρού το ψεμμα πρεπει βασιλέυει»…» – G uy D ebord

    (δεν εχω το βιβλιο μπροστά μου αυτη τη στιγμη – κάπως έτσι το λέει ο G.D – το νοημα είναι αυτο)

    υγ
    Το πιασες το υπονοουμενο μεγάλε?? χαχαχαχαχα

  78. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 5:02 μμ

    Omadeon δεν θα με πειραζε κατι σε ολα αυτα αν δεν υπονοουσες οτι αλλαζω περσονες στο δικτυο και μιλω με διαφορετικα ονοματα.

    Μα… φίλε μου, αυτό ΟΥΤΕ το υπονόησα, ΟΥΤΕ συνεπάγεται από κάτι που είπα, ΟΥΤΕ ΚΑΝ το σκέφτηκα. Είναι προβολή του Νου σου, όπως ήταν… ακόμη πιο κραυγαλέα η δική μου προβολή ότι είσαι ο Καλλωνιάτης. Προσπαθώ να καταλάβω ΠΩΣ μου κόλλησε αυτό…
    …και θυμήθηκα ότι τον πρώτο καιρό που έμαθα για τον Καλλωνιάτη τον είχα εκλάβει λανθασμένα ως «Χρήστο Καλλινιάτη» (αντί για Κώστα). Μάλιστα ΔΕΝ αληθεύει ότι είχα πάντα άσχημη γνώμη για τον ίδιο. Ιδίως πιο πρόσφαταα, είχα καταφέρει και ένα σχετικά καλό επίπεδο διαλόγου μαζί του, παρά τις διαφωνίες μου!

    Ο λόγος που την πάτησα είναι γιατί.. αστειεύτηκα μαζί σου, με τον ΙΔΙΟ τρόπο που είχα αστειευτεί (μη-επιθετικά) με τον Κ.Κ. κάποτε, κι ο τρόπος που αντέδρασες ήταν περίπου ο ίδιος. Ημουν σίγουρος από εκείνη τη στιγμή και μετά, ότι ήσουν αυτός!!!

    Οι προβολές που κάνει ο νους μας δεν σταματούν ποτέ, όση πείρα κι αν έχουμε. Εκείνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που τις διαχειριζόμαστε. Κι εγώ ανέκαθεν την πατάω στα… πιο απλά και προφανή ζητήματα! χαχαχα

  79. OMADEON
    9 Μαρτίου 2011 στο 5:07 μμ

    @Αρνητικέ άσε τις σαχλαμάρες τώρα. Το σχόλιό μου ήταν ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ.
    (περι Τσιγγάνων κλπ.)
    Αφού δεν βγάζω -που δεν βγάζω- άκρη μαζί σου, είπα να το ρίξω στην πλάκα (ΦΥΣΙΚΑ δεν συνεπάγεται τίποτε σαν αυτό που είπα, από τη… ΝΕΑ μπούρδα που είπες, χαιρέκακα, παρακάμπτοντας και ΟΛΗ την ουσία, ως συνήθως).

  80. Χρηστος Κ.
    9 Μαρτίου 2011 στο 5:18 μμ

    Omadeon για μενα το θεμα θεωρειται ληξαν. Παμε παρακατω.

  81. Αντώνης
    9 Μαρτίου 2011 στο 5:25 μμ

    Επειδή πρφανώς το μπλογκ στο οποίο αναφέρεται ο Χρήστος Κ. είναι το RD, να κάνω δύο παρατηρήσεις. Είναι καταχρηστικό αυτό σε χώρο εντελώς άσχετου με το θέμα ανθρώπου και απολογούμαι για αυτό, αλλά καταχρηστικό είναι ότι τέθηκε το ζήτημα εδώ in the first place.

    1. Διατυπώνεται το επιχείρημα ότι ειπώθηκαν «χυδαιότητες» κατά του χρήστη από «αποχωρήσαν» μέλος του ιστολογίου. Τότε για ποιο λόγο τίθεται ζήτημα αδυναμίας σχολιασμού στο εν λόγω ιστολόγιο; Θα ήθελε ο Χρήστος Κ. να απαντήσει σε κάποιον που δεν γράφει στο ιστολόγιο εδώ και πάνω από μήνα για κάτι που έγραψε και εγώ δεν ξέρω πότε (δεν ξέρω καν σε ποια χυδαιότητα είναι η αναφορά).
    2. Ο Χρήστος Κ. έχει γράψει λίγα για τον εν λόγω αποχωρήσαντα ή για το ιστολόγιο σε διάφορα μέρη και σημεία; Ή μήπως δεν επιτέθηκε σε απλό σχολιαστή του ιστολογίου σε τρίτο ιστολόγιο; Είναι αμέτοχος αυτού που ονομάζει χυδαιότητα (ή ειρωνεία, σαρκασμό, ad hominem, κλπ); Και για ποιο λόγο συνεχίζει τις αναφορές του και τις σπόντες; Είδε κάπου να σχολιάζεται το όνομά του; Ή μήπως η δική μου πολιτική και ιδεολογική απόρριψη των θέσεων Μηλιού ή Καλλωνιάτη συνιστά κάποιου είδους προσωπική προσβολή;
    3. Ο Δήμος έχει αποχωρήσει από το Radical Desire. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Radical Desire, σε ό,τι αφορά εμένα τουλάχιστον, θα εξελιχθεί σε χώρο υβρισμού, σαρκασμού ή επιθέσεων κατά του αποχωρήσαντα για όποιον έχει ανάλογες ορέξεις. Δεν ανήκω στην προσφιλή ομάδα των οπορτουνιστών που σταυρώνουν τους συντρόφους τους. Και επειδή οι προθέσεις «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» με τον αποχωρήσαντα είναι προφανείς ακόμα και εδώ και τώρα, και επειδή αποχώρηση δεν σημαίνει παράδοση συντρόφου για βρισίδι σε τρίτους, οι απαγορεύσεις σχολιασμού που ισχύουν έχουν σοβαρό λόγο να ισχύουν.

    Αυτά και απολογούμαι και πάλι για το καταχρηστικό του σχολίου εδώ.

  82. Αρνητικός
    9 Μαρτίου 2011 στο 5:35 μμ

    OMADEON :

    @Αρνητικέ άσε τις σαχλαμάρες τώρα. Το σχόλιό μου ήταν ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ.
    (περι Τσιγγάνων κλπ.)
    Αφού δεν βγάζω -που δεν βγάζω- άκρη μαζί σου, είπα να το ρίξω στην πλάκα (ΦΥΣΙΚΑ δεν συνεπάγεται τίποτε σαν αυτό που είπα, από τη… ΝΕΑ μπούρδα που είπες, χαιρέκακα, παρακάμπτοντας και ΟΛΗ την ουσία, ως συνήθως).

    Ουφ. Είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Δεν ξανασχολούμαι μαζί σου, εκτός κι αν δειξεις κάποια ορατά σημαδια προόδου… Αυτά.

  83. Νοσφερατος
    9 Μαρτίου 2011 στο 8:28 μμ

    Παντως θα μποροσυε να γινει ωραια συζητηση για την Π. Ε .
    ειχα δει σχετικά προσφατα ενα ντοκυμαντερ που γυρισε ενας γαλλος μΑοικος σκηνοθετης στην Κινα εκεινη την περιοδο ..δυστυχώς δεν θυμαμαι το ονομα του ..Παντως ηταν συγκλονιστικό ..εδειχνε ενα σχολειο . Ενας μαθητης εκανε το εξης παραπτωμα ..Μολις χτυπησε το κουδουνι η δασκαλα αντι να τρεξει για μαθημα κλωτσησε την μπαλα .
    ακουλουθησε κριτική και αυτοκριτική .. Οι μαθητες και οι δασκαλοι σηκώνονταν ενας ενας και λέγαν την αποψη τους ..Παντως φαινοταν να ητνα ελευθερη συζητηση .. και ειχε πολλές ..ανατροπές .. Στην αρχή η δασκαλα ηταν επιθετική ενατιον του μαθητή.. μετά αλλαξε .. Απο την επιγφανεια προχωρησαν στο βαθος ..Δεν υπηρξε τιμωρια..
    Νομιζω οτι ητνα σαν ομαδική Ψυχοθεραπεια απο την αναποδη : ουσιαστικά εμφυτευε ενα ..υπερεγώ .. επισης ενισχυε σε βαθος την συλλογικοτητα ..
    Φυσικά απο την αλλη αυτό οδηγουσεκαι σε εναν ..ολοκληρωτισμο
    ..
    βεβαια αυτή ητνα μια πλευρά ..Πιαθνότατα υπηρξαν και αλλες της Π. Ε πι σκοτεινές
    επισης αν θυμαμαι καλά το Θεατρο – το θεατρο της Κινας – επαιξε πολύ μεγάλο ρολο
    Η Π Ε μου φαινεται ενα ειδος διογκωμένου λαικισμου του Μαο προς την νεολαια και τους αγροτες .. εναντια στο κομμα και την γραφειοκρατια του: Το ΚΚΚ οπωςκαι να το κανουμε ειχε θεσμους και ιεραρχήσεις ..Ο Λακισμός ειαγει μια αμεσα προσωπική σχεση αναμεσα στο ΗΓΕΤΗ Και στον λαό ..
    Θα ειχε πολύ ενδιαφερον να μπορουσε να συνεχιστει η συζητηση

    αν καποιος εχει δει την ταινια και καταλαβε παρακαλω να μου θυμισει τον τιτλο και τον σκηνοθετη ..

  84. Χρηστος Κ.
    10 Μαρτίου 2011 στο 11:12 πμ

    @ Αντώνης.
    1)Αυτη η παρατηρηση ειναι ασχετη με τα οσα εχω πει. Ειναι δικη σου αποφαση να κρατας οποιον θελεις αποκλεισμενο και δεν εχω κανενα προβλημα. Σιγα μη μιλησω για τον Δημο τωρα που αποχωρησε.
    2)Εγραψα οπου εμφανιζοταν ο Δημος και εγραφε ανοησιες για τον πολιτικο χωρο στον οποιο ειμαι ενταγμενος, προσεξε οχι κριτικη αλλα ανοησιες. Μηπως δεν ειχα το δικαιωμα? Εκει βεβαια δεν ειχε τη δυνατοτητα να με αποκλεισει. Και ad hominem και οτι θελεις, οταν το επιπεδο κινειται σε τετοια πλαισια ριχνω κι εγω το δικο μου.
    Οι σποντες ειναι το αγαπημενο μου σπορ. Για οσους καταλαβαινουν. Καλα δεν ειμαι και κανενας σπουδαιος για να γινει αναφορα στο προσωπο μου δεν το εκανα γι’αυτο.
    Οι πολιτικη και ιδεολογικη απορριψη δεν ειναι προσωπικη προσβολη και παρακαλω μη βαζεις λογια στο στομα μου. Οι χαρακτηρισμοι ομως ειναι.
    3)Γνωριζεις οτι αν ηθελα να μπω στο RD και να σαρκασω ή να βρισω θα μπορουσα να το ειχα κανει οποτε δε καταλαβαινω προς τι ολη αυτη η φιλολογια περι ρεβανσισμου.
    Οπως ισως γνωριζεις οτι εχω σχολιασει στο RD και μετα την αποχωρηση του Δημου.
    Τα περι οπορτουνισμου και ξεκαθαρισματος λογαριασμου ειλικρινως δεν τα καταλαβαινω.
    Υ.Γ. Συνεχιζω ανελλιπως να διαβαζω το RD και κρατω οτι με ενδιαφερει και με βοηθα στη σκεψη μου. Εχω διαφωνιες απο τον σχολιασμο που γινεται αλλα αυτο ειναι δικο μου προσωπικο κουσουρι και δεν αφορα κανεναν.
    Υ.Γ.2 Ρακο σορυ για το σεντονι αλλα δε μπορουσε να μεινει αναπαντητο το σχολιο του Αντωνη.

  85. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 12:09 μμ

    @ Αντώνης – Χρηστος Κ.

    Κανένα πρόβλημα, αν δεν έχετε πού αλλού να τα πείτε. Εξάλλου το παρόν ιστολόγιο δεν είναι απανδόκευτον [νάις εντ μπιούτιφουλ λεξούλα – την έμαθα μόλις τώρα, από το e-mail μιας φίλης].

  86. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 12:18 μμ

    @ Νοσφερατος

    Θα μπορούσε… Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, με το ντοκυμανταίρ [δεν μου θυμίζει κάτι]. Νομίζω ότι πρόκειται για «κανονική» ομαδική ψυχοθεραπεία, κι όχι από την ανάποδη. Δεν ξέρω. Στα των «ψυχοεπιστημών» δηλώνω μια κάποια ογκώδη άγνοια. Μήπως λέγεται «conditioning»;

    Διότι, από τα λίγα που ξέρω [αν αφαιρέσουμε τα… ογκώδη] η ίδια ακριβώς διαδικασία [αυτοκριτική ή «αυτοκριτική» ενώπιον των μελών κάποιας ομάδας] αποτελεί και την αγαπημένη μέθοδο όλων των «σεχτών». «Πλύση εγκεφάλου», «καταρράκωση του εγώ» κ.ο.κ.

    Το μόνο που θυμάμαι από ντοκυμανταίρ είναι οι σκηνές [από κινεζικά κινηματογραφικά επίκαιρα] όπου οι αγρότες μάζευαν στα χωριά τους ό,τι μεταλλικό είχαν [κουταλομαχαιροπήρουνα και κατσαρόλια, δηλαδή] για να «δέσουν ατσάλι» σε αυτοσχέδιους «φούρνους». Αλλά αυτό ήταν την περίοδο του «Μεγάλου Άλματος προς τα Μπρος». Η «Πολιτιστική» ήρθε μετά. [Μετά την αποτυχία του Άλματος, δηλαδή].

  87. Nοσφερατος
    10 Μαρτίου 2011 στο 3:40 μμ

    γύτω στα δεκα χρονια μετα ..

  88. Nοσφερατος
    10 Μαρτίου 2011 στο 3:45 μμ

    παντως ειναικριμα που μια συζητηση που θα μπορουσε α εχει πολλαπλό ενδιαφερον εξελιχθηκε ..ετσι..

  89. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 4:16 μμ

    Λιγότερο ήταν. Γύρω στην πενταετία. Το μεγάλο Άλμα έλαβε τέλος γύρω στο ’61.

    Κρίμα, ξεκρίμα. Ιστορικά παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά πολιτικά ή θεωρητικά δεν ξέρω. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα αυτή τη στιγμή. Ή έτσι φαίνεται.

  90. Νοσφερατος
    10 Μαρτίου 2011 στο 5:07 μμ

    το πιο σοβαρο θεμα ειναι ισως
    το οτι δεν πεξεργαζομαστε καθολου την ιστορική επεμειρια .. ακομα και την βιωμένη .. Οι επμειριες περναν επιδερμικά και αυτο για το οποιο φανατιζομασταν καποτε απλά το ..προσπερναμε..
    εννοώ στην ελλάδα ..Αλλά κι εξω π.χ γαλλια μαλλον δεν πανε πίσω..
    το παρόν ομως ειναι και ιστορια. στο παρον ενυπαρχει η ιστορια.. τιποτε δεν ξεχνιεται ..ολα απωθουνται και μαλλον επιστρεφουν
    (ας πουμε εμεινα εκπληκτος οταν ανακαλυψαστα Μπλογκια οτι υπάρχουν τη Σημοερον ημερα ..Μαοικοι αν και με τροπο πολύ διαφορετκό απο οτι του 70..) 😉

    -εγω θυμομουν για το μεγαλο αλμα να εγινε το 59..και μου ..κολλησε απο τοτε πως η Π.Ε εγινε το 68 γιατι την μπερδευω παντα με τον Μαη 68ενω τωρα θυμηθηκα οτι εγινε το 66..
    και θυμηθηκα – μουρθε φλασια – τη ρηση του Μαο: η γελοδοκοπρια ειναι χρησιμοτερη απο ολα τα δογματα »

    επισης του Μαο : Μια Λαική επανασταση ειναι μια επανασταση που κανει ο ..Λαός »
    (αλλά αυτο μπορει να μην ειναι καν του Μαο και να το διαβασα σε κανενα Κομικ ..
    θυμαμαι ομως που ελεγε : » επανασταση Δεν ειναι κεντημα ..ειναι μια πραξη Βιας με την οποια μια τάξη ανατρεπει μιαν αλλη »
    και αλλα τετοια ακρως εντυπωσικά και ..διαλεχτικά για τα οποια χαραμισαμε τα νιατα μας ..

  91. Rakis
    10 Μαρτίου 2011 στο 8:36 μμ

    Έχει γράψει τόσα ο Μπαντιού και είναι κρίμα να μένουμε σε κατηγορίες του τύπου ότι είναι σταλινομαοϊκός κτό. Όταν ήδη έχει κριτικάρει το κινέζικο γεγονός, τον σταλινισμό, ακόμη και τον μαρξισμό-λενινισμό για τον οποίο προτείνει την ανάγκη αποδόμησής του.
    Πόσο μάλλον όταν για τον Μπαντιού επανάσταση και συμβάν δε συμπίπτουν, απορρίπτει το μεσσιανισμό με την έννοια της ιερής αποστολής του προλεταριάτου, απορρίπτει τις κομματικές ιεραρχίες, όπως και το ότι η ιστορία δείχνει την αλήθεια ως διαδικασία.

  92. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 11:34 μμ

    @ Νοσφεράτος

    «η γελοδοκοπρια ειναι χρησιμοτερη απο ολα τα δογματα»

    Ο Μεγάλος Τιμονιέρης διέθετε αυτό που αποκαλεί ο Μπαντιού «peasant-style» χιούμορ.

    Προς τι έκπληξη ότι υπάρχουν ακόμα μαοϊκοί; Αυτοί που ήταν τότε, αυτοί παραμένουν και σήμερα. Και μπορεί οι μαοϊκοί στην Ελλάδα να μην είναι/ήταν και πολύ διαφορετικοί από τους γάλλους συντρόφους τους, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι οι μαοϊκοί στην Ελλάδα είναι Έλληνες – όπως κι όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας. Όπου η προσωπική εμπειρία υπάρχει μόνον ως συγκεκριμένη αφήγηση, επαναλαμβανόμενη μέχρι θανάτου. Η αφαίρεση είναι είδος εν ανεπαρκεία…

  93. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 11:39 μμ

    @ Rakis

    Περί ορέξεως…

    Φαντάζομαι τι θα είχε γίνει εδώ μέσα αν κάποιος είχε χαρακτηρίσει τον Μπαντιού «ξεμωραμένο γέρο» που «τον σέρνουν σε παράτες και εκδηλώσεις«:

    Και είναι θλιβερό να βλέπεις έναν ξεμωραμένο γέρο να τον σέρνουν σε παράτες και εκδηλώσεις, τιμητικές εσπερίδες και συνεντεύξεις Τύπου και αυτός, με ύφος μακάριας αυταρέσκειας και με τη γενναιόδωρη καταδεκτικότητα οιονεί θεού, να ανοίγει το στόμα του και να φθέγγεται μνημειώδεις ασυναρτησίες.

    Φώτης Τερζάκης: Υπάρχει φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού; [Ελευθεροτυπία, 1-4-2010]

    Και μια άλλη προσέγγιση – ίσως πιο σοσιαλδημοκρατική:

    Στέφανος Δημητρίου – Γιάννης Παπαθεοδώρου: Κόκκινες ιδέες χωρίς ιστορία: ο Αλαίν Μπαντιού και η «κομμουνιστική υπόθεση»     [Αυγή, 16-5-2010]

  94. Ράκος Κουρελάριος
    10 Μαρτίου 2011 στο 11:45 μμ

    Τα βιβλία αυτά στην πλειονότητά τους δεν διαβάζονται, και πιθανότατα δεν φταίει γι’ αυτό η μετάφραση (μολονότι κατά τόπους ίσως έχει συμβάλει στην ακατανοησία): η «φιλοσοφική» του πρόζα θυμίζει τις παρλάτες των κωμικών του ελληνικού κινηματογράφου, όταν μιμούνται το ιδίωμα των «κουλτουριάρηδων» – κοντολογίς, βγάζει γέλιο.

    […]Στα δύο τελευταία κείμενα του βιβλίου, που είναι κείμενα αναφοράς, αντιλαμβάνεται πλήρως κανείς την έλλειψη γείωσης που μαστίζει αυτή τη σκέψη.

    […] Στο όνομα αυτής της γραμμής ο Αλτουσέρ και το κόμμα του δεν ελεεινολόγησαν τον Γαλλικό Μάη, τον οποίον τώρα ο Μπαντιού ανεμίζει ως λάβαρο του «κομμουνισμού» του;

    […]Και για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, στο πολιτικό μανιφέστο του, που εκδόθηκε προσφάτως από τις ίδιες εκδόσεις (Η κομμουνιστική υπόθεση, Πατάκης 2008), ο Μπαντιού παραθέτει ως ένα από τα ορόσημα του ουτοπικού κομμουνισμού του, ισάξιο με την Παρισινή Κομμούνα και τον Γαλλικό Μάη, τι; Την Πολιτιστική Επανάσταση στη μαοϊκή Κίνα! Ισως προσεχώς σκεφτεί και τους Ερυθρούς Χμερ στην Καμπότζη! Ο άνθρωπος δηλαδή βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση…

    Ρητόν: Μία τέτοια υπεράσπιση του «κομμουνισμού» είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει κάποιος στον ξαναζεσταμένο αντικομμουνισμό, τον οποίο σερβίρουν σήμερα οι παγκόσμιες ελίτ ως αντίδοτο στην κοχλάζουσα οργή των μαζών που συσσωρεύεται – όπως ακριβώς και μια τέτοια υπεράσπιση της «αλήθειας» είναι μουσική στα αυτιά του μεταμοντέρνου σχετικισμού, τον οποίο ο «φιλόσοφος» Μπαντιού, σαν άλλος Δαυίδ, ορθώνει το μικρό ανάστημά του για ν’ ανασχέσει.

    Φ. Τερζάκης, ό.π.

  95. Nοσφερατος
    11 Μαρτίου 2011 στο 12:36 πμ

    παντως θαθελα να δω πως αντιδρα στις αναλογες κριτικές ο ..ιδιος ο Τερζακης για οσα σουρνει στους αλλους )(ασε εχω δει 😉 )

  96. Nοσφερατος
    11 Μαρτίου 2011 στο 12:53 πμ

    α ωστε ο κ.Τερζακης λεει οτι
    »Τα βιβλία αυτά στην πλειονότητά τους δεν διαβάζονται, και πιθανότατα δεν φταίει γι’ αυτό η μετάφραση (μολονότι κατά τόπους ίσως έχει συμβάλει στην ακατανοησία): η «φιλοσοφική» του πρόζα θυμίζει τις παρλάτες των κωμικών του ελληνικού κινηματογράφου, όταν μιμούνται το ιδίωμα των «κουλτουριάρηδων» – κοντολογίς, βγάζει γέλιο. »

    ενα βιβλιο του Μπαντιού που διαβασα πριν πολλά χρονια για την ΗΘΙΚΉ μου εκανε παρα πολύ καλή εντυπωση .. Τοτε ουτεκαν ηξερα ποιος ειναι ο Μπαντιου ..
    βεβαια ορισμένες μεταφρασεις που βλεπω κατα καιρους σε Μπλογκς μαλλον δεν διαβαζονται ..αλλά μαλλον δεν φταιει ο Μπαντιου ..
    γενικά δεν νομιζω οτι μπορουμε να κρινουμε εναν συγγραφέα του υψους του Μπαντιου απο την σταση που πηρε απεναντι στην Π. Ε ..
    εδω διαβαζουμε – και καλά κανουμε -και Καρλ Σμιτ..Δεν θα διαβαζουμε Κ Σ
    —
    αντιθετα εχει αναρωτηθει ο Φωτης Τερζακης αν ..διαβαζεται;

    »όπως ακριβώς και μια τέτοια υπεράσπιση της «αλήθειας» είναι μουσική στα αυτιά του μεταμοντέρνου σχετικισμού, τον οποίο ο «φιλόσοφος» Μπαντιού, σαν άλλος Δαυίδ, ορθώνει το μικρό ανάστημά του για ν’ ανασχέσει.»
    ο μικρό ανάστημά του»; εδω μαλλον ο Φ Τ γινεται …μικρος
    ———————————————————

    ουτε Μπαντιουικος ειμαι ουτε αντι ….Και δεν εχωω και διαβασει αρκετα Μπαντιου για να τον κρινω Αλλά πραγματικά με εκνευριζει ο τροπος με τον οποιο ορισμένοι …»διαννοουμενοι» εν Ελλάδι εχουνβρει τον τροπο να φαινονται ..»μεγαλοι’ .. βγαζοντας οσους δεν μπορουν να φτασουν ..»μικρους»
    Ας παραμεινουν στα κιλά τους..Και ας γραψουν βιβλια η εσττω αρθρα που διαβαζονται .οι ιδιοι ..

  97. Rakis
    11 Μαρτίου 2011 στο 7:42 πμ

    Μα δεν είναι θέμα υποκειμενικού γούστου η φιλοσοφία του Μπαντιού αλλά αυστηρής λογικής.
    Εξάλλου ο Βεργέτης έχει απαντήσει σε αυτούς τους κυρίους με το «ο Μπ. στο εδώλιο»

  98. Ράκος Κουρελάριος
    11 Μαρτίου 2011 στο 2:31 μμ

    @ Νοσφεράτος

    Την αντίδραση του Τερζάκη θα ήθελα να την είχα δει κι εγώ. Αλλά, φευ, δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα σ’ αυτή τη ζωή 😉

    γενικά δεν νομιζω οτι μπορουμε να κρινουμε εναν συγγραφέα του υψους του Μπαντιου απο την σταση που πηρε απεναντι στην Π. Ε ..

    Γενικά… Από την άλλη, επειδή έχω διαβάσει καμιά εικοσαριά θεωρητικά βιβλία στη ζωή μου [μπορεί να είναι 19, μπορεί και 21 😉 ] έχω καταλήξει στο προσωπικό και ίσως τελείως αυθαίρετο συμπέρασμα, ότι η θεωρία πάντα καλείται να βρει απαντήσεις σε πρακτικά ζητηματάκια. Άρα η θεωρία θα πρέπει, αναγκαστικά κατά τη γνώμη μου, να απευθύνεται σε όλους: σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «γενικό πληθυσμό».

    Παρένθεση: Κάποτε, κάποιος έκανε την παρατήρηση πως αν ο Μαρξ ζούσε στα 1970 το πολύ-πολύ να εμφανιζόταν σε μια τηλεοπτική βιβλιοεκπομπή για το «Κεφάλαιο», και την επόμενη ημέρα δεν θα το[ν] θυμόταν κανένας. Ο στρατηγός Ντεμπόρ, με αφορμή αυτή την παρατήρηση, είπε πως αν ζούσε ο Μαρξ δεν θα εμφανιζόταν στην τηλεόραση, και πως οι εργάτες δεν χρειαζόταν να διαβάσουν το «Κεφάλαιο» για τον πολύ απλό λόγο ότι κάθετί που αναφερόταν εκεί μέσα το βίωναν ήδη καθημερινά, και το ήξεραν καλύτερα απ’ τον καθένα.

    Όταν διαβάζω, λοιπόν, ένα θεωρητικό κείμενο το οποίο αδυνατώ να καταλάβω [όση υπομονή κι αν δείξω], σκέφτομαι διαδοχικά τρία πράγματα: 1. Ότι είμαι βλαξ και συνάμα παντελώς αμόρφωτος, 2. ότι φταίει ο μεταφραστής και 3. ότι ο συγγραφέας ανήκει στη Μεγάλη των Κονφουζιονιστών Σχολή. Δεν αποκλείω καθόλου το γεγονός κάποιο, ή και όλα, από αυτά τα συμπεράσματα να είναι παντελώς λάθος. Πλην όμως κάτι που δεν καταλαβαίνω το αφήνω στην άκρη και πάω παρακάτω. Καταδικάστε με, ρίξτε με στην πυρά, αλλά αυτό κάνω.

    Προφανώς, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μελετώντας την τεορί ενός [με τα δικά μου κριτήρια] κονφουζιονιστή βρίσκουν απαντήσεις σε πρακτικά ερωτήματα που έχουν θέσει. Συμπεραίνω, λοιπόν, απλά, ότι τα πρακτικά τους ερωτήματα είναι τελείως διαφορετικά από τα δικά μου. Τόσο απλά. Και πάω παρακάτω.

    Οπότε δεν χρειάζεται να κάνω διδακτορικό για την τεορί του Μπαντιού, ώστε να έχω γνώμη. Θα χρειαζόμουν το διδακτορικό μόνον και μόνον για να διδάξω την τεορί-Μπαντιού, ή για να την διευρύνω. Και κάτι τέτοιο, δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις μου, και για καμία τεορί.

    Για τους «διανοούμενους» στην Ελλάδα, ισχύει ό,τι έλεγα και πιο πάνω για τους μαοϊκούς, ότι, δηλαδή, είναι Έλληνες, όπως και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

    _ _ _ _ _

    Πάντως, ψάχνοντας το άρθρο στο οποίο αναφέρεται ο Rakis στο σχόλιό του, έπεσα και σε μια συνέντευξη του Μπαντιού που είχατε αναδημοσιεύσει στο μπλογκ σας από την «Ελευθεροτυπία». Ακολουθώντας το λινκ, διάβασα και την εισαγωγή [της Βίκης Τσιώρου] στο σάιτ της εφημερίδας. Ολίγα αποσπάσματα:

    Εισαγωγή στη συνέντευξη – Βίκη Τσιώρου

    «Γκουρού των ακροαριστερών», «αντισημίτης» και «πολέμιος των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών» έχει χαρακτηριστεί κατά διαστήματα ο φιλόσοφος και συγγραφέας Αλέν Μπαντιού […]

    Ο πολιτικός Μπαντιού έχει καθιερωθεί μέσα από τα προσιτά για το ευρύ κοινό δοκίμιά του, αλλά και ως ιδρυτής μιας ομάδας μαοϊκής έμπνευσης, της «Πολιτικής Οργάνωσης», μέσα από την οποία εδώ και τριάντα χρόνια υπερασπίζεται έναν «επαναστατικό ουνιβερσαλισμό». […]

    Συνέντευξη: Αλαίν Μπαντιού

    «Το ότι τα ΜΜΕ προσφάτως ανακάλυψαν την πολιτική και πνευματική «ριζοσπαστικότητά» μου οφείλεται στο ότι δεν άλλαξα θέσεις από τη δεκαετία του ’70, μια περίοδο όπου με το επίθετο «επαναστατικός» ο πολιτικός ριζοσπαστισμός είχε καλή εικόνα. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, πολλοί τον αρνήθηκαν, ενώ εγώ παρέμεινα πιστός.

    Και κάπως έτσι πήραμε και απαντήσεις σε διάφορα «κουφά» ερωτήματα, που τέθηκαν σ’ αυτή τη συζήτηση.

    Λέει και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα, όπως, για παράδειγμα:

    Για να κάνουμε μια ιστορική σύγκριση, θα σας πω πως βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτήν της δεκαετίας του 1840.

    Ενώ πιο κάτω στην ερώτηση,

    Η δράση εκτός κομμάτων δεν είναι αυτό που επιδιώκουν οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης;

    Απαντά:

    «Το ελπίζω! Αλλά τα δίκτυα, η τεχνολογία, το Ιντερνετ, αυτού του τύπου η οργάνωση δεν έφερε αποτελέσματα.

    Και κάπως έτσι κατάλαβα γιατί κάποιοι συγκρίνουν τις σημερινές εξεγέρσεις στη Σαχαρασία με τις επαναστάσεις του 1848 στην Ευρώπη.

    Μόνον που τα «δίκτυα» έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στις σημερινές εξεγέρσεις. Γιατί άραγε; Θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο του Μπαντιού για να το μάθουμε, ή κάποιος από τους πολυπληθείς, καθώς φαίνεται, μπαντιουϊκούς στη χώρα μας θα μπεί στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει με τις εξεγέρσεις; Μερικά πράγματα επείγουν…

    Αυτά κι αν είναι πρακτικά ερωτήματα που απαιτούν θεωρητικές προσεγγίσεις…

  99. Ράκος Κουρελάριος
    11 Μαρτίου 2011 στο 2:41 μμ

    @ Rakis

    Ναι, η φιλοσοφία του Μπαντιού δεν είναι θέμα υποκειμενικού γούστου, είναι νόμος του σύμπαντος. 😉

    Ευχαριστούμε για την παραπομπή:

    Η απάντηση [αποσπάσματα] του Βεργέτη εδώ: “Ο Μπαντιού στο Εδώλιο”

    Η βιβλιοκριτική που προκάλεσε την παραπάνω απάντηση: Η λεπτή κόκκινη γραμμή

    Καλή μελέτη!

  100. Rakis
    11 Μαρτίου 2011 στο 3:39 μμ

    Γνωστά είναι αυτά Ράκος.

    Αλλά δεν καταλαβαίνω την ειρωνεία.

    Δε βλέπω το λόγο να συνεχίσω αφού η θέση σου είναι «προκατ-ειλημμένη».

  101. Nοσφερατος
    11 Μαρτίου 2011 στο 3:47 μμ

    αγαπητε ποσοι στην ελλδα μεδω περα μεσα..εχουν διαβασει ειτε Μπαντιου ειτε Ντεμπορ; πάνω απο το 0 ,1 του πληθυσμου; και απο αυτους ποσοι εχουν διαβασει σε βαθος , -μελετησει ειτε Ντεμπορ ειτε Μπαντιου ειτε Λακάν ειτε Μαρξ;..εννοώ περα απο το να παπαγαλιζουν ονοματα και διαγωνια διαβασματα;Μηπως το 0,1 του ο,1 ;
    θελω να πω : Μου φαινεται εντελώς αστειιο και στιγμές στιγμές θλιεβορό να χωριζονται οι εδω διαβαστεροι σε Μπαντιουικους , ή Ζιζεκικους , η Ντεμπορικους την στιγμή που το 99,999999 % των ελληνων τους εχει παντελώς χεσμένους και το πολύ πολύ να διαβαζει Σωτη Τ. ..
    δεν ειμαστε στην Γαλλια.. Γιαυτο οταν βλέπω κριτικές τυπου Φ. Τ με πιανουν τα ..διαολια μου .. Τα ιδια ακριβώς με πιανουνν οταν βλ διαφορους Μπαντιουιστες και δεν συμαζευεται να ξιφουλκουν με ανενομομυλους..
    Δεν ειμαστε στην Γαλλια , δεν ειμαστε στα 60 .. Ειμαστε στην Ελλάδα στα 2011 ,ο φασισμός χτυπά την πορτα , ειμαστα στους – 50 βαθμους κατω απο το Μηδεν …
    Πριν καποια χρόνια – εποχή παντοδυναμιας Ψωμιαδου στη Σαλονικη βρεθηκα στην ομιλια καποιας κ – συμπαθεστατης -φιλοσοφου στην Θεσσαλονικη..
    Μιλουσε για τονκινδυνο του Μηδενισμου(με την εννοια της Βαρβαροτητας) που μας περιβαλλει
    – Οταν λετε μηδενισμό εννοειτε του Ψωμιαδηδες ; την ρωταω
    -Οχι μου λέει : Εννοώ τους ΛΑΚΑΝΙΚΟΥΣ
    και το ακροατηριο ξεσπασε σε ..χειροκροτηματα για την απαντηση της ..
    ——————-
    ποιος ειχε διαβασει εκει μεσα Λακάν; περα απο μερικα απσαλειματα μονο για να τον απορριψουν;

    ——-

  102. Ράκος Κουρελάριος
    11 Μαρτίου 2011 στο 4:20 μμ

    @ Rakis

    Ποιος ειρωνεύτηκε ποιον; Η «αυστηρή λογική» της φιλοσοφίας του Μπαντιού, ανθρώπινο δημιούργημα δεν είναι; Άρα και αυτή υπόκειται αυστηρά και στους κανόνες του «υποκειμενικού γούστου», όπως λες. Λες και το διαφωνεί κανείς με τον Μπαντιού είναι «προσωπικό βίτσιο». «Προσωπικό βίτσιο» θα ήταν αν η «αυστηρή λογική» του Μπαντιού ήταν «αντικειμενική» – δηλαδή «νόμος του σύμπαντος» και όχι ανθρώπινο δημιούργημα.

    ΥΓ. Κάπως έτσι τα «προσωπικά βίτσια» κάποιων τους οδήγησαν στα «ψυχιατρεία» όταν τόλμησαν να αμφισβητήσουν την «γενικά αποδεκτή αντικειμενικότητα»…

  103. Ράκος Κουρελάριος
    11 Μαρτίου 2011 στο 4:27 μμ

    @ Νοσφεράτος

    Ειμαστε στην Ελλάδα στα 2011…

    Αυτό λέω κι εγώ. Και το μόνο που θα έχει απομείνει όταν [και αν] ο φασισμός χτυπήσει την πόρτα μας, θα είναι μόνον αυτή η πόρτα. Γιατί η κατεδάφιση του «οικοδομήματος» συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Και σε λίγο ίσως να μην έχει απομείνει τίποτα.

    Ας το πάρουμε απόφαση: ο κόσμος που ξέραμε ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, αν δεν ΤΕΛΕΙΩΣΕ ήδη. Κι αν κάποιοι επιμένουν σε κάποιες όψεις αυτού του παλιού κόσμου, ας το κάνουν. Γιατί να αφορά εμάς δεν ξέρω…

  1. 4 Απριλίου 2011 στο 2:41 μμ
    An open letter from Alain Badiou to Jean-Luc Nancy « Minimal ve Maksimal Yazılar
  2. 8 Μαΐου 2011 στο 1:15 πμ
    Alan Badiou on Saint Paul’s Event: A New Christian Politic? « Bill Walker | Blog
  3. 25 Δεκεμβρίου 2011 στο 3:00 μμ
    Μην εμπιστευτείτε άνθρωπο που ξυπνάει ακούγοντας Τσιτσάνη (και καλά… Μιθρούγεννα) « Anti-IMF Collab. Blog

Σχολιάστε