Λειτουργικά συστήματα Ι

Ποια χαμένη ψυχή [και τότε και τώρα] έγραφε, κάπου εδώ γύρω, πριν από έναν χρόνο, για αναβαθμίσεις και λειτουργικά συστήματα ανθρώπων, ομάδων και κοινωνιών;

Κάποια…

Δείτε, για παράδειγμα, το: 07 – “Ασυμβατότητες” στο “λειτουργικό σύστημα” των Ταλιμπάν [2 Μαΐου 2011].

Οπότε, πιάνετε και το «υπονοούμενο» για το σποτάκι που ακολουθεί.

  1. 29 Απριλίου 2012 στο 7:04 πμ

    Γιατί εγώ σταλινικούς δεν ψηφίζω. Γιατί πάντα ήταν καθάρματα και τώρα είναι απλώς γελοίοι…

    Κι όταν λέω σταλινικούς δεν εννοώ μόνον τους κεκέδες. Εννοώ και τους συριζαίους και τους ανταρσύες και τους μουλούδες και… και… και.. συγνώμην για όσους ξεχνάω.

    Και στο κάτω κάτω ψηφίζω και κάποιους που δεν τους ξέρω. Τους υπόλοιπους τους γνωρίζω καλά. Τριανταπέντε χρόνια και κάτι ψιλά στην πιάτσα…

  2. 29 Απριλίου 2012 στο 7:09 πμ

    Και στο κάτω κάτω, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες ΚΑΙ εθνικοσοσιαλιστές, απ’ την ίδια μήτρα γεννήθηκαν. Ή κάνω κανένα λαθάκι;

    Το ότι κάποιοι προτιμούν τον μύστακα του Στάλιν από εκείνον του Χίτλερ, απλά δείχνει ότι, εκτός από την πολιτική σκέψη τους, και η αισθητική τους είναι για τα σκουπίδια. Και αντιστρόφως. Να μην αδικήσω και τους [εθνικο]σοσιαλιστάς της άλλης πλευράς.

  3. 29 Απριλίου 2012 στο 7:12 πμ

    Και τις… πονηριές για τον Λένιν, αλλού…,

    Το βαρέλι με τις ρέγγες έχει πάντα τη μυρωδιά της ρέγγας. Κι αν οι καλογέροι βαφτίζουν το κρέας ψάρι, κι αν οι σταλινικοί. αυτοβαπτίζονται σε… σε… σε…

    …. βρωμάνε πάντα ρέγγα…

  4. 29 Απριλίου 2012 στο 8:23 πμ

    Καλημέρα Χρήστο.
    Σεβαστά και σημαντικά όσα λες (ιδίως στα σχόλια) αλλά μερικά με προβληματίζουν. Μήπως τέτοια χάλια που λες έχουν οι κομματικοί αριστεροί ΕΙΔΙΚΑ στην Ελλάδα? (ή έστω οι κομματικοί παντού)?

    Ευτυχώς το μόνο που ξέρω για τα κόμματα είναι οι ταμπέλες απ ‘έξω. Μέσα δεν μπήκα ποτέ, ούτε καν για καφέ. Αποφεύγω ανέκαθεν, ενστικτωδώς, ΟΛΑ τα κομματόσκυλα. Οσες φορές πήγα να δείξω ανοιχτό μυαλό σε δαύτους το μετάνοιωσα. Ακρη βρήκα με ανένταχτους ανθρώπους, μόνο, σαν κι εμένα περίπου, άτομα που «την ψάχνουν» και δεν θεωρούν τον εαυτό τους παντογνώστη.

    Πολλοί γενικεύουν με αυτό τον τρόπο. Μια φίλη με έβριζε όποτε τολμούσα να της επισημάνω ότι… σκέφτεται 100% σαν αριστερή. Θεωρούσε τον όρο «αριστερά» και «δεξιά» σαν σκέτη ταμπέλα (αν και είναι εξαιρετικά διαβασμένο και πηγαία-προοδευτικό άτομο). Μερικοί αναρχικοί επίσης…

    Οπως ξέρεις Χρήστο τις πολυλογίες μου τις περιορίζω εκεί που… ταιριάζουν, δηλαδή π.χ. εκεί όπου γράφουν σεντόνια κι άλλοι, οπότε περνάω… απαρατήρητος (χαχαχα). Γι’ αυτό και θα κλείσω σύντομα αυτό το σύντομο σχόλιο.

    Πιστεύω ότι έχεις ένα πολύ μεγάλο δίκιο, αλλά πρέπει να ξεκαθαριστεί περισσότερο… μαζί με κάποιες… βελτιώσεις στον πηγαίο κώδικα (χαχαχα). Για τους αδαείς, απλώς «τσουβαλιάζεις». Το ίδιο θάλεγα κι εγώ, αλλά… μάλλον μιλάς για τον άγνωστο «ιό» στον… πάτο του βαρελιού με τις ρέγγες. ΑΥΤΟΝ ψάχνεις να απολυμάνεις, αλλά ολοένα σου ξεφεύγει ο πούστης (τρόπος του λέγειν, να μην παρθεί μετρητοίς ως αντι-γκέη). 🙂

  5. 29 Απριλίου 2012 στο 8:38 πμ

    Υ.Γ. Προς αποφυγήν… επιπόλαιης διάψευσης όσων είπα…
    [1] αληθεύει ότι κάποτε (το 2007) προκειμένου να μου επιτραπεί να πω την άποψή μου σε ένα συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, υπέγραψα αίτηση να γραφτώ μέλος. Αμέλησα να τους ειδοποιήσω ότι αποσύρω την αίτηση. Ε, καιρός να το κάνω, αλλά πέραν αυτού ΟΥΤΕ για καφέ δεν πήγα ποτέ σε γραφείο τους. Κι ας κυκλοφόρησε φήμη ότι ανήκω σε δαύτους. ΟΧΙ, δεν είμαι Ο/Π. Και το τελευταίο εξώφυλλο της φυλλάδας τους όπου ποζάρουν χαμογελαστοί Ελληνες Ο/Π μαζί με τον πονηρό πολιτικάντη Κον Μπεντίτ το βρίσκω εμετικό. Είναι εμπεριστατωμένοι ΗΛΙΘΙΟΙ όλοι τους.
    [2] αληθεύει ότι… είμαι πολυλογάς και δεν καταφέρνω ΠΑΝΤΑ να το… κόψω το ελάττωμα, αλλά… προσπαθώ. Π.χ. σε φιλικά μπλογκ όπως της Ανφάν περιορίζομαι σε σχόλια 1-2 γραμμών. Εδώ βέβαια στο Χρήστο… υπάρχει αυξημένος πειρασμός (χαχαχα).

  6. 29 Απριλίου 2012 στο 8:53 πμ

    Υ.Γ. Κι ένα… τρίτο και τελευταίο.
    1) Πειρατές σκεφτόμουν να ψηφίσω κι εγώ, αλλά… αποκλείεται να μπουν στη Βουλή και ως γνωστόν ψήφοι σε κόμμα τόσο μικρό βοηθάνε τα μεγάλα κόμματα. Πάντως τους συμπαθώ, αν και πιστεύω ότι χρειάζονται αναβάθμιση κι αυτοί προς το προοδευτικότερο…
    (για το μνημόνιο δεν ξέρω ΤΙ λένε, θα πάω να μάθω, αν και χλωμό το βλέπω να έχουν πάρει μια 100% σωστή θέση).
    2) Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φουλ στα «πιράνχας», όπως κατάλαβα μετά από προσωπική μου γνωριμία με κάποιο σημαντικό τους στέλεχος (ονόματα δε λέω). Παρόλ’ αυτά είναι όπως εξήγησε ο Τέκι Τσαν το πραγματικά «μικρότερο κακό».
    3) Το ότι κι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι γεμάτη… «πιράνχας» είναι προφανές. Καταθέτω δύο στοιχεία. Πρώτον ότι ο Γιώργος Ρούσης (που εκτιμώ) δίστασε πολύ να γίνει μέλος τους, αν και τελευταία στιγμή μπήκε επικεφαλής στη λίστα υποψηφίων επικρατείας. Δεύτερον ότι είναι ΠΟΛΥ ηλίθιοι να βάζουν σαν υποψηφίους επικρατείας ένα σωρό άλλους ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους, αντί να βάλουν ΕΝΑ σωρό άλλους, ΠΟΛΥ γνωστούς τώρα, από ωραία τους άρθρα…

    Για το ΚΚΕ δεν συζητάω, είναι τόσα πολλά που έχω να του καταλογίσω που… θα βαρεθείτε.

  7. 29 Απριλίου 2012 στο 1:21 μμ

    «Φως των Σπορ», 28/4/2012:

  8. JKL
    29 Απριλίου 2012 στο 1:58 μμ

    Οι μουλούδες δεν είναι που κατηγορούν το ΚΚΕ ως μη σταλινικό? Καλοί φάρα πρέπει να είναι. Ας τους βοηθήσουμε ρε

  9. 30 Απριλίου 2012 στο 2:08 πμ

    Το πρόβλημα είναι και εννοιολογικό, ή (σκέτα) λογικό.

    Υπάρχει ασύμμετρη βαρύτητα στις φαινομενικά ίσες αντίθετες έννοιες,
    «αντι-μνημονιακός» και «μνημονιακός».

    Αν κανείς δηλώνει (φανερά) «μνημονιακός» είναι ξεκάθαρα τα πράματα. Αρκεί αυτό για να είμαστε εναντίον του (όπως «εναντίον του βιαστή»).
    Αλλά… το αντίθετο, το «αντι-μνημονιακός» δεν ειναι ξεκάθαρο, ούτε αρκετό.
    Η «αντι-μνημονιακή» Χρυσή Αυγή αποτελεί έμπρακτη απόδειξη όσων εξηγείς, αλλά και παράδειγμα αναξιοπιστίας του όρου. Η (αναμενόμενη) κωλοτούμπα του ΛΑΟΣ είναι ένα άλλο παράδειγμα. Οι βουλευτές του Καμμένου είναι ένα άλλο (που σίγουρα θα γυρίσουν στο μαντρί της ΝΔ, κάποτε).

    Και προφανέστατα, ακόμη κι ένας βιαστής μπορεί να δηλώνει υποκριτικά «κατά του βιασμού».

    Παρόλ’ αυτά, το πρόβλημα αυτό ειναι σχετικό δευτερεύον, μπροστά σε κάτι… ακόμη χειρότερο. Την αδιαλλαξία του ΚΚΕ, ακόμη και απέναντι σε γνήσιους αριστερούς όπως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

    Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τη στάση του ΚΚΕ.
    Πολύς κόσμος το κατάλαβε αυτό, αλλά… όχι όλοι με τον ιδιο τρόπο ή τα ίδια συμπεράσματα.
    Εκείνο που δεν βλέπω ποτέ να συζητάει το ΚΚΕ,
    είναι ΤΙ θεωρεί πως έγινε σε χώρες όπως η Ισλανδία, η Αργεντινή, ο Ισημερινός.
    ΑΝ είδε κάτι κάτι… ΕΣΤΩ και αμυδρά θετικό, για τους λαούς τέτοιων χωρών, που όμως προέκυψε από τη δράση προσώπων που δεν ήταν κομμουνιστές (π.χ. Κίρχνερ).

    η μήπως… προκειμένου να «μην προδώσει τις αρχές του» το κόμμα, δεν νοιάζεται ούτε καν για την αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας, ή για το ξεπούλημα των πόρων της χώρας.

    Σε μία ακραία περίοδο, σαν αυτή, πολύ πιο χρήσιμο είναι να προβληματιστούμε για όσα ενώνουν (ή διχάζουν) εκείνους που πλήττονται από την οικονομική λαίλαπα παρά να νοιαστούμε για την άμβλυνση της ταξικής πάλης, η οποία είναι… (έτσι κι αλλοιώς) απατηλή και ψευδής. Εξάλλου….

    -Απλούστατα, εκείνο που αμβλύνεται είναι ένα _μέρος_ της ταξικής πάλης (π.χ. η αντιπαλότητα εργατών και μικρομεσαίων) αλλά αυτό συμπίπτει με μια εξίσου μεγάλη _όξυνση_ της ταξικής πάλης σε άλλα επίπεδα, π.χ. μεταξύ μεγαλο-αστών και _όλων_ των υπόλοιπων μαζί. Κι αυτό το γεγονός κανείς δεν το συζητά. Ισως γιατί δεν συμφέρει τις ιδεολογικές μας… περιχαρακώσεις.

  10. 30 Απριλίου 2012 στο 2:10 πμ

    ΩΩΧ… σόρυ Χρήστο, εγραψα σε λάθος ποστ το προηγούμενο σχόλιο. Αν δεν σου είναι κόπος, σβήστο (και το ξαναγράφω αλλού).

  11. Marxist Reloaded
    2 Μαΐου 2012 στο 12:06 πμ

    Reblogged this on Marxist Reloaded.

  12. Ανεστιος Ερημος
    2 Μαΐου 2012 στο 1:17 πμ

  13. 2 Μαΐου 2012 στο 6:39 πμ

    Καλημέρεεες!!!

    Ανταποδίδω 🙂 μ’ αυτό που ανέβασες στο φατσοβιβλίο:

  14. 2 Μαΐου 2012 στο 10:22 μμ

    Υπό Καρόλου Πολσεμάνογλου. Εκεί θα δείτε και τη σχετική αφίσα [αξίζει το κλικ σας] πειρατούλια μου:

    Συνέλληνες!

    Μέσα στα τρικυμισμένα νερά της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης της οικονομίας – καζίνο της Γουώλ Στρητ και στα προεόρτια του Τρίτου παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάς καλείται να επιβιώσει με κάθε μέσο.

    Μεγάλο πληθυσμό δεν έχουμε, πρωτοπόροι στην τεχνολογία και τις επιστήμες δεν είμαστε εδώ και 2000 χρόνια, άρα μόνη λύση ο ανταρτοπόλεμος.

    Και επειδή είμαστε λαός θαλασσινός, α ανταρτοπόλεμος μεταφράζεται σε πειρατεία.

    Κάντε τα κουμάντα σας και μπαρκάρετε.

    Γιο – χο – χο και μια μπουκάλα ρούμι.

  15. 2 Μαΐου 2012 στο 10:36 μμ

  16. 4 Μαΐου 2012 στο 1:04 μμ

  17. 5 Μαΐου 2012 στο 9:58 πμ

    ακόμα παραμένω πεπεισμενη πως πρέπει να σκεφτώ για κνα δυο τρεις ώρες εγκλεισμένη στο παραβάν…
    καλημεράκος…

    υγ.όλοι έχουν τα δίκια τους εκτός από εμάς…

  18. 5 Μαΐου 2012 στο 10:05 πμ

    Σιγά… Μια ψήφος είναι. Εγκιβωτείστε την να πέσει κάτω.

    ΥΓ. Εμείς δεν έχουμε τίποτα*. Δίκιο θα ‘χαμε; 🙂

    * Ακτήμονες καλλιεργητές του πνεύματος, είπαμε…

  19. 5 Μαΐου 2012 στο 11:24 μμ

    Reblogged this on Year of the Dragon.

  1. No trackbacks yet.

Σχολιάστε